[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jednak¿e szykuj¹c tetablice specjaliœci °d genealogii postarali siê zamieœciæ w nich coœniezwyk³ego, nadzwyczajnego, to dlatego nagle w przeœwietnej liniikornwalijskiej Pojawili siê Uter Pendragon i Artur.S³awne opowieœci Malory'ego by³y kompilacj¹ najbardziej popular-nych podañ zró¿nych Ÿróde³.Wprowadzono na scenê wszystkie znane Postaci i by zadowoliæHenryka Tudora, Kamaalot zlokalizowano w Winchester, w Hampshire.Stareopowieœci znacznie rozwiniêto 1 dodano wiele nowych w¹tków.Jednym znajistotniejszych by³ mi³osny zwi¹zek Lancelota z Ginewr¹.Rycerskie zasadyodgrywa³y wiod¹c¹ rolê w utworze Malory'ego, chocia¿ on sam by³ znanymprzestêpc¹, wiêzionym za kradzie¿, gwa³t, przyw³aszczenie byd³a, d³ugi,wymuszanie i usi³owanie zabójstwa diuka Buckingham.W latach 1451-1470kilkakrotnie przebywa³ w wiêzieniach – Coleshill, Colchester, Ludgate, Newgatei londyñskiej Tower.Malory umieœci³ Artura w g³êbokim œredniowieczu, a wszystkie postaci utraci³yswoje celtyckie jestestwo na rzecz lœni¹cych zbroi.Dzie³o nosi³o tytu³ TheWhole Book of King Arthur and his Noble Knights ofthe Round Table (takzatytu³owana by³a ostatnia opowieœæ cyklu).Na ca³¹ ksiêgê sk³ada³o siê osiemlegend: Opowieœæ o królu Arturze, Szlachetne opowieœci o królu Arturze icesarzu Lucjuszu, Szlachetna opowieœæ o sir Lancelocie z Jeziora, Opowieœæ osir Garecie, Opowieœæ o sir Tristramie z Lyonesse, Opowieœæ o Sangralu,Opowieœæ o sir Lancelocie i królowej Ginewrze, Naj¿a³oœniejsza opowieœæ oœmierci Artura.Od czasów Thomasa Malory'ego legendy arturiañskie sta³y siê integraln¹ czêœci¹brytyjskiego dziedzictwa.Prze¿y³y wielki renesans w epoce z XIX-wiecznegoromantyzmu, który by³ nurtem nacjonalistycznym, wynikaj¹cym z wiktoriañskiejnostalgii za utraconym z³otym wiekiem.Poeta lord Tennyson napisa³ s³awneIdylls of the Kings, a tematy arturiañskie pojawi³y siê w znakomitychmalowid³ach prerafaelitów.WESO£A ANGLIANiespokojne czasy czêsto nazywano wiekiem, który widzia³ rozkwit, jak mówiono,„weso³ej Anglii".To okreœlenie przetrwa³o mimo surowych warunków ¿ycia owejepoki.W rzeczywistoœci trudno nazwaæ Angliê tego okresu „weso³¹".Œciœlejbior¹c to okreœlenie [ang.Merrie] wi¹¿e siê z Mari¹ [ang.Mary] Jakubow¹ (œw.Mari¹ Cygank¹), która przyby³a w 44 roku n.e.do zachodniej Europy wraz z Mari¹Magdalen¹.W Anglii w czasach œredniowiecza obok uwielbienia Magdaleny rozwin¹³siê szeroko kult Marii Cyganki.Angielski wariant jej imienia – Mary (oparty nagreckiej odmianie) – pochodzi od hebrajskiego Miriam, i, jak widzieliœmy, mazwi¹zek z morzem (³ac.mare) i generalnie z wod¹.W rezultacie Mariê Cygankêidentyfikowano z bogini¹ Afrodyt¹, zrodzon¹ „z piany morskiej".Œw.Maria Jakubow¹ (¿ona Kleofasa w Ewangelii wed³ug œw.Jana _ 19, 25) by³akap³ank¹ z I wieku i czasami okreœlano j¹ jako Mariê Egipcjankê.Jej przysiêgaœlubna by³a nazywana Merrie – co czêœciowo jest nawi¹zaniem do egipskiegoimienia Mery (ukochana).St¹d prawdopodobnie pochodzi angielski czasownik tomarry = braæ œlub.Poza doktryn¹ katolick¹ uwa¿a siê, ¿e Duch Œwiêty jestrodzaju ¿eñskiego i zawsze kojarzono go z wod¹.Czêsto symbolizowana znakiemrybiego ogona œw.Maria by³a pierwotnie merri-maid (syren¹) i przypisywano jejznacz¹ce imiê Marina (z morza, morska).Jest portretowana obok Marii Magdaleny(la Dopmna delAquae) w oknie koœcio³a Œw.Marii w Pary¿u.Jako Marianna (MaidMarian) jest wielbiona w legendach o Robin Hoodzie, podczas gdy wcielenie MariiMagdaleny pojawia siê w celtyckiej tradycji jako Morrigana (Wielka Królowa),w³adczyni Losu (ang.Fate) – Morgana le Faye.Czêsto postacie Marii s¹ mylone,jako ¿e obie maj¹ bliskie zwi¹zki z Prowansj¹ i morzem.Na pocz¹tku chrzeœcijañstwa cesarz Konstantyn zabroni³ czczenia Marii Cyganki,ale jej kult przetrwa³ i przenikn¹³ do Anglii przez Hiszpaniê.Maria Jakubow¹(Kleofas) wyl¹dowa³a w Ratis (póŸniejsze Saint Maries de la Mer) – wraz z Mari¹Magdalen¹ i Mari¹ (Helen¹) Salome – co opisuj¹ Dzieje Magdaleny i staro¿ytna MSHistory of England w archiwach watykañskich.Jej najbardziej znacz¹cymelementem by³a muszla, przedstawiona wyraziœcie jako podkreœlenie statusuAfrodyty w Narodzinach Wenus Botticellego.Nawet dzisiaj pielgrzymi udaj¹cy siêdo Compostela, do domniemanego grobu œw.Jakuba w Santiago, nios¹ muszelki,które uwa¿ane s¹ za afrodyzjaki.Maria Cyganka – œwiêta nierz¹dnica i obiektkultu mi³oœci – by³a rytualnie portretowana przez Anglosasów jako „MajowaKrólowa", a jej tancerze, Mary's Men (ludzie Marii) nadal wykonuj¹ swojerytua³y podczas wiejskich œwi¹t angielskich (nosz¹ zniekszta³cone miano MorrisMen).Inn¹ pozosta³oœci¹ po Mary's Men to Merrie Men (weseli zbóje) zangielskich lasów.SZKOCJA I GRAALWiele szkockich rodzin, którym czêsto przypisuje siê pochodzenie norrnandzkie,faktycznie wywodzi siê z Flandrii5.Ich przodków zachêcano do emigracji doSzkocji w XII i XIII wieku za rz¹dów Dawida I, Malcolma IV i Williama(Wilhelma) Lwa.Prowadzono politykê celowego osadnictwa, poniewa¿ Flamandowiemieli doœwiadczenie w handlu, rolnictwie i budowie miast.Zupe³nie nieprzypomina³o to wrogiej inwazji Normanów na Angliê.Takie rodziny jak Balliol,Bruce, Comyn, Douglas, Fleming, Graham, Hay Lindsay i wiele innych maj¹ swojekorzenie we Flandrii.W ostatnich latach znakomite dog³êbne badania na tym poluprzeprowadzi³ historyk heraldyki, Beryl Platts.W œredniowiecznej Szkocji by³o niewiele licz¹cych siê Normanów, a rodzin¹,która dosz³a tam do wielkich zaszczytów od XI wieku, byli St Clairowie.Henri zSt Claire bra³ udzia³ w wyprawie krzy¿owej z Gotfrydem z Bouillon (dlategonazwany jest Henrykiem Krzy¿owcem).Ponad dwa wieki póŸniej jego potomek –równie¿ Henri z St Claire – by³ dowódc¹ rycerzy templariuszy podczas bitwy podBan-nockbum.St Clairowie (którzy z czasem przybrali miano Sinclairowie,earlowie Caithness) pochodzili z dwóch stron od wikingów – przez diukówNormandii i jarlów (earlów) Orkadów.Po zniszczeniu przez inkwizycjêtemplariuszy i ich siedziby w Szkocji St Clairowie zostali ambasadorami Szkocjiw Anglii i we Francji.Henri z St Claire (syn Henryka Krzy¿owca) by³ tajnymradc¹ [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl