[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kiedy Katie miała siedem lat, na rozdaniu nagród Tony (Nagrody Tony (ang.Tony Awards, oficjalnie Antoinette Peny Award for Excellence in Theatre) - nagrody przyznawane corocznie twórcom teatralnym w USA.) poznał Natalie.Była nominowana i miała na sobie szmaragdowozieloną suknię i biżuterię, która - jak wyznała mu w tajemnicy - została wypożyczona od Cartiera.- Obiecaj, że mnie zastrzelisz, jeśli zgubię ten naszyjnik - zażartowała.„Obiecaj, że mnie zastrzelisz”.Gregg poczuł, jak wnętrzności skręcają mu się z bólu.Tamtego wieczoru nie zdobyła nagrody, a jej towarzysz się upił.Gregg odwiózł Natalie do jej mieszkania w Village.Wszedł na górę na drinka i Natalie pokazała mu sztukę, którą dostała do przeczytania.Gregg ją znał i poradził Natalie, żeby nie zawracała sobie nią głowy, że to kiepski scenariusz, który odrzuciła połowa znanych aktorek w Hollywood.Powiedziała, że jej agent bardzo naciska, żeby wzięła tę rolę, a on poradził, by w takim razie zostawiła tego agenta, dopił drinka i dał jej swoją wizytówkę.Dwa tygodnie później Natalie zadzwoniła i umówili się na randkę, która stała się początkiem gorącego romansu, z punktem kulminacyjnym w Kaplicy Aktorów w St.Malachy’s Church.Pobrali się trzy miesiące po pierwszym spotkaniu.Wtedy Gregg był już jej agentem.Przez cztery lata, które razem spędzili, robiłem wszystko, żeby się wybiła, pomyślał Gregg.Ale czy zawsze nie podejrzewałem, że to małżeństwo nie przetrwa?Okrążył staw i zaczął biec na południe.Na ile próby pogodzenia się z Natalie wynikały z prawdziwej miłości, a na ile z obsesji?, pytał sam siebie.Bo miał na jej punkcie obsesję.Ale pragnął też odzyskać to, co kiedyś posiadał: kochającą żonę i dobrą matkę dla Katie.Nie chciał stracić Natalie i zaczynać wszystkiego od nowa.Nie chciał też, żeby jej kariera się załamała, a tak by się stało.Leo Kearns był dobrym agentem, jednak próbowałby zbić na niej fortunę, tak samo jak jej pierwszy agent.Dlaczego pojechałem za nią na Cape Cod?, zadręczał się Gregg.Co sobie wyobrażałem? O czym myślałem tego ranka, kiedy zginęła?Nie zdając sobie z tego sprawy, przebiegł całą drogę do południowej części Central Parku, zawrócił i znowu ruszył na północ.Kiedy wrócił do mieszkania, Katie czekała na niego ubrana, trzęsąc się ze zdenerwowania.- Tato, jest wpół do ósmej! Za dziesięć minut musimy wyjść.Gdzieś ty był?- Pół do ósmej! Przepraszam.Musiałem przemyśleć kilka spraw, nie zdawałem sobie sprawy z upływu czasu.Pobiegł pod prysznic.To samo wydarzyło się tamtego ranka, gdy zginęła Natalie, pomyślał.Nie zdawał sobie sprawy z upływu czasu.I nie pojechał wtedy do New Jersey, tak samo jak nie był tam dzisiaj.Po raz pierwszy poczuł, że jest tego pewien.Prawie pewien, poprawił sam siebie.Rozdział 24O dziewiątej Emily wezwała pierwszego z dwóch świadków, których zeznania miały potwierdzić słowa Jamesa Eastona.Eddie Shea był przedstawicielem firmy telekomunikacyjnej i potwierdził, że w ich rejestrach znajduje się połączenie wykonane z telefonu Gregga Aldricha do Natalie Raines drugiego marca dwa lata temu o osiemnastej trzydzieści osiem oraz drugie, do Jimmy’ego Eastona, wykonane tego samego wieczoru o dziewiętnastej dziesięć.Drugim świadkiem był Walter Robinson, producent z Broadwayu, który rozmawiał z Greggiem w Vinnie’s - on - Broadway i pamiętał, że widział Jimmy’ego Eastona siedzącego przy barze obok Gregga.Kiedy Robinson opuścił miejsce dla świadków, Emily odwróciła się do sędziego.- Wysoki Sądzie, oskarżenie nie wzywa więcej świadków.Sala sądowa jest wypełniona po brzegi, pomyślała, siadając na swoim miejscu.Na widowni rozpoznała kilka znajomych twarzy, ludzi, których nazwiska pojawiały się na plotkarskich stronach „New York Post”.Jak co dzień rozprawa była filmowana.Wczoraj Michael Gordon, gospodarz „Sądu”, zatrzymał Emily na korytarzu, komplementując jej pracę, i zapytał, czy po zakończeniu rozprawy nie zechciałaby wystąpić w jego programie.- Nie jestem pewna - odrzekła, ale później Ted Wesley uznał, że wystąpienie w ogólnokrajowym programie bardzo by pomogło karierze Emily.„Jeżeli mogę ci dać jakąkolwiek radę, wykorzystuj każdą okazję do zdobycia pozytywnego rozgłosu”, powiedział.Zobaczymy, pomyślała, odwracając głowę, żeby spojrzeć na stół obrony.Dzisiaj Gregg Aldrich miał na sobie szyty na miarę granatowy garnitur w prążki, białą koszulę i niebiesko - biały krawat.Nie był już taki blady jak wczoraj i Emily zastanawiała się, czy rano biegał.Poczuła lekkie ukłucie niepokoju, ponieważ wydawał się bardziej pewny siebie niż wczoraj, a nie miała pojęcia dlaczego.Jego córka, Katie, siedziała dziś w pierwszym rzędzie, dokładnie za plecami ojca.Emily wiedziała, że dziewczynka ma tylko czternaście lat, ale wydawała się dziwnie dojrzała, kiedy siedziała taka wyprostowana, z poważnym wyrazem twarzy i miękkimi blond włosami opadającymi na ramiona.Jest bardzo ładna, pomyślała nie po raz pierwszy Emily.Ciekawe, czy jest podobna do matki.- Panie Moore, proszę wezwać pierwszego świadka.Przez następne trzy godziny Moore przesłuchiwał kolejnych świadków [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl