Andrzej Sapkowski Chrzest ognia

Linki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Geralt?- Czego?- Ciekawe, co sta�o si� z Milv�.Z Zoltanem, Percivalem, Regisem.Niewidzia�e� ich?- Nie.Wcale nie wykluczam, �e w czasie potyczki zar�bali ich albo stratowaliko�mi.Tam, w obozie, trup na trupie le�a�.- Nie wierz� - o�wiadczy� Jaskier twardo i z nadziej� w g�osie.- Nie wierz�,by tacy spryciarze jak Zoltan, Percival.Albo Milva.- Przesta� si� �udzi�.Je�li nawet prze�yli, nie pomog� nam.- Dlaczego?- Z trzech powodów.Po pierwsze, maj� w�asne k�opoty.Po drugie, le�ymyzwi�zani w szopie stoj�cej w centrum obozu kilkutysi�cznego korpusu.- A trzeci powód? Mówi�e� o trzech.- Po trzecie - odrzek� zm�czonym g�osem - limit cudów na ten miesi�c wyczerpa�ospotkanie baby z Kernów z jej zaginionym m�em.*****- Tam - cyrulik wskaza� pa�aj�ce punkciki biwakowych ogni.- Tam jest fortArmeria, aktualnie obóz forpoczty wojsk temerskich skoncentrowanych podMayen�.- Tam wied�mina i Jaskra wi꿹? - Milva stan�a w strzemionach.- Ha, tedykiepsko.Tam hurma zbrojnego luda musi by�, a i stra�e dooko�a.Nielekkob�dzie si� tamój przekra��.- Nie b�dziecie musieli - odrzek� Regis, zsiadaj�c z Pegaza, Wa�ach parskn��przeci�gle, odwróci� �eb, wyra�nie zdegustowany wierc�cym w nosie, zio�owymzapachem cyrulika.- Nie b�dziecie musieli si� podkrada� - powtórzy�.- Ja sam to za�atwi�.Wyzaczekacie z ko�mi tam, gdzie b�yszczy rzeka, widzicie? Poni�ej najja�niejszejgwiazdy Siedmiu Kóz.Tam Chotla wpada do Iny.Gdy wyci�gn� wied�mina ztarapatów, skieruj� go w tamt� stron�.Tam si� spotkacie.- Wielce zadufany - mrukn�� Cahir do Milvy, gdy zsiadaj�c znale�li si� bliskosiebie.- Sam, bez niczyjej pomocy b�dzie z tarapatów wyci�ga�, s�ysza�a�? Ktoto jest?- I�cie, nie wiem - odmrukn�a Milva.- Wzgl�dem za� wyci�gania, to ja muwierz�.Wczoraj na mych oczach go�� d�oni� wyci�gn�� rozpalon� podkow� zw�gli.- Czarodziej?- Nie - zaprzeczy� zza Pegaza Regis, daj�c dowód nieprzeci�tnie czu�ego s�uchu.- Czy to zreszt� takie wa�ne, kto? Ciebie wszak�e nie pytam o personalia.- Jestem Cahir Mawr Dyffryn aep Ceallach.- Dzi�kuj� i pe�en jestem podziwu - w g�osie cyrulika zabrzmia�a leciutka nutkaszyderstwa.- Prawie nie zna� nilfgaardzkiego akcentu w nilfgaardzkimnazwisku.- Nie jestem.- Do��! - uci�a Milva.- Nie czas spiera� si� i mitr�y�.Regis, Wied�minczeka na ratunek.- Nie przed pó�noc� - rzek� zimno cyrulik, patrz�c na ksi�yc.- Mamy tedychwil� czasu na rozmow�.Kim jest ten cz�owiek, Milvo?- Ten cz�owiek - �uczniczka, rozgniewana nieco, uj�a si� za Cahirem - wybawi�mnie od z�ej przygody.Ten cz�owiek rzeknie wied�minowi, gdy go spotka, �e wz�� stron� zmierza.Ciri nie ma w Nilfgaardzie.- Faktycznie, rewelacja - g�os cyrulika z�agodnia�.- A jakie jest jej �ród�o,szanowny Cahirze, synu Ceallacha?- To d�uga historia.*****Jaskier od d�u�szego czasu nie odzywa� si�, gdy jeden z postawionych na warcie�o�nierzy przerwa� nagle przemow� w pó� przekle�stwa, drugi charkn��, a mo�ej�kn��.Geralt wiedzia�, �e by�o trzech, wyt�y� wi�c s�uch, ale trzeci�o�nierz nie wyda� z siebie nawet najmniejszego, odg�osu.Czeka�, wstrzymuj�c oddech, ale tym, co dobieg�o po chwili jego uszu, nie by�skrzyp otwieranych przez wybawców drzwi szopy.Bynajmniej.Us�ysza� równe,ciche, wielog�osowe chrapanie.Wartownicy zwyczajnie pospali si� na s�u�bie.Odetchn��, zakl�� bezg�o�nie i ju� mia� zamiar ponownie pogr��y� si� w my�lacho Yennefer, gdy wied�mi�ski medalion na jego szyi zadrga� nagle silnie, a wnozdrza uderzy� zapach pio�unu, bazylii, kolendry, sza�wii i any�ku.I diabliwiedz� czego jeszcze.- Regis? - szepn�� z niedowierzaniem, bezskutecznie usi�uj�c unie�� g�ow� zwiórów.- Regis - odszepn�� Jaskier, poruszaj�c si� i szeleszcz�c.- Nikt inny tak nie�mierdzi.Gdzie jeste�? Nie widz� ci�.- Ciszej.Medalion przesta� drga�, Geralt us�ysza� pe�ne ulgi westchnienie poety, a zarazpotem posykiwanie ostrza, tn�cego powróz.Po chwili Jaskier st�ka� ju� z bóluspowodowanego powracaj�cym kr��eniem, t�umi�c st�kanie wsadzon� mi�dzy z�bypi�ci�.- Geralt - niewyra�ny, chwiej�cy si� cie� cyrulika pojawi� si� przy nim,bezzw�ocznie zabieraj�c si� do ci�cia wi�zów.- Przez warty obozowe musicieprzedrze� si� sami.Kierujcie si� na wschód, na najja�niejsz� gwiazd� SiedmiuKóz.Prosto do Iny.Tam czeka na was Milva z ko�mi.- Pomó� mi wsta�.Posta� najpierw na jednej, potem na drugiej nodze, gryz�c pi��.Kr��enieJaskra ju� zd��y�o wróci� do normy.Wied�min po chwili równie� by� sprawny.- Jak wyjdziemy? - spyta� nagle poeta.- Wartownicy przy drzwiach chrapi�, alemog�.- Nie mog� - przerwa� szeptem Regis.- Ale wychodz�c uwa�ajcie.Ksi�yc wpe�ni, na majdanie jasno od ogni.Mimo nocnej pory w ca�ym obozie ruch, ale toi lepiej.Rontom znudzi�o si� ju� okrzykiwa�.Wychod�cie.Powodzenia.- A ty?- O mnie si� nie martwcie.Nie czekajcie na mnie i nie ogl�dajcie si�.- Ale.- Jaskier - sykn�� Wied�min.- Masz si� o niego nie martwi�, s�ysza�e�?- Wychod�cie - powtórzy� Regis.- Powodzenia.Bo zobaczenia, Geralt.Wied�min odwróci� si�.- Dzi�kuj� ci za ratunek - powiedzia�.- Ale lepiej, gdyby�my si� ju� nigdy niespotkali.Rozumiesz mnie?- W pe�ni.Nie tra�cie czasu.Wartownicy spali w malowniczych pozach, pochrapuj�c i pomlaskuj�c.�aden nawetnie drgn��, gdy Geralt i Jaskier wy�lizgiwali si� przez uchylone drzwi.�adennie zareagowa�, gdy Wied�min bezceremonialnie �ci�ga� z dwóch grubesamodzia�owe p�aszcze.- To nie jest zwyk�y sen - szepn�� Jaskier.- Pewnie, �e nie - Geralt, ukryty w mroku pod cieniem szopy, rozgl�da� si� pomajdanie.- Rozumiem - westchn�� poeta.- Regis to czarodziej?- Nie.To nie czarodziej.- Wyci�gn�� z �aru podkow�.U�pi� stra�ników.- Przesta� gada� i skup si�.Jeszcze nie jeste�my, na wolno�ci.Owi� si�p�aszczem i ruszamy przez majdan.Gdyby nas kto� zatrzyma�, udajemy �o�nierzy.- Dobra.W razie czego powiem.- Udajemy g�upich �o�nierzy.Idziemy.Przeci�li majdan, trzymaj�c si� z dala od �o�daków skupionych przy p�on�cychma�nicach i biwakowych ogniskach.Po majdanie tu i tam snuli si� ludzie, dwóchwi�cej nie rzuca�o si� tedy w oczy.Nie wzbudzili niczyich podejrze�, nikt ichnie okrzykn�� ani nie zatrzyma�.Szybko i bez k�opotów wyszli za palisad�.Wszystko sz�o tak g�adko, �e a� za g�adko.Geralt zrobi� si� niespokojny,albowiem instynktownie wyczuwa� z�gro�enie, a uczucie to w miar� oddalania si�od centrum obozu ros�o, miast male�.Powtarza� sobie, �e nie ma w tym nicdziwnego - w �rodku ruchliwego nawet noc zgrupowania nie zwracali uwagi, grozi�im wy��cznie alarm, gdyby kto� zauwa�y� u�pionych przy drzwiach drewutniwartowników.Teraz natomiast zbli�ali si� do perymetru, na którym posterunkisi�� rzeczy musia�y by� czujne.To, ze szli od strony obozu, nie mog�o im pomócWied�min pami�ta� o szerz�cej si� w korpusie Vissegerda, pladze dezercji i by�pewien, �e stra�e mia�y rozkaz pilnie baczy� na takich, którzy chcieliby obózopu�ci�.Ksi�yc dawa� do�� blasku, by Jaskier nie musia� i�� po omacku.Wied�min wtakim �wietle widzia� równie dobrze jak w dzie�, dzi�ki czemu uda�o im si�omin�� dwie widety i przeczeka� w krzakach przejazd konnego patrolu.Tu� przedsob� mieli ciemn� olszynk�, zdaj�c� si� le�e� ju� poza pier�cieniemposterunków.Wszystko sz�o g�adko.Za g�adko.Zgubi�a ich nieznajomo�� wojskowych zwyczajów.Niska i mroczna k�pa olszynn�ci�a, bo dawa�a ukrycie.Ale jak �wiat �wiatem, bywali wojacy, gdyprzychodzi�o im pe�ni� s�u�b� wartownicz�, zalegali w krzakach, sk�d ci, którzyakurat nie spali, mogli mie� baczenie zarówno na nieprzyjaciela, jak i naw�asnych upierdliwych oficerów, gdyby tym ostatnim zachcia�o si� przyj�� zniespodziewan� kontrol�.- Ledwie Geralt i Jaskier podeszli do olszynki, gdy wyros�y przed nimisylwetki.I ostrza sulic [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl

ebook @ pobieranie @ download @ pdf @ do ÂściÂągnięcia

Linki