Sandemo Margit Saga O Ludziach Lodu Tom 11 Zemsta

Linki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niklas odda� dziecko matce i tak�e ruszy� kuwyj�ciu, Mattias za� poucza� j� jeszcze, jak ma po-st�powa� z ch�opcem.W sieni na dole stary Wollerz rozmachem otwotzy� drzwi wej�ciowe i wrzasn�� doBranda:- Mo�ecie i��! Nie b�dziemy wi�cej walczy�.Sam wróci� do swoich pokoi.Nie wiadomo, co mia�zamiar robi�.Na dziedzi�cu zapanowa� chaos.Przyby� asesor zeswymi lud�mi.Stra�nicy Wollera, którzy nie bardzowiedzieli, jak si� zachowa�, wpu�cili ich za bram�,Niklas wyja�ni�, co si� sta�o, i na wie�� o tym LudzieLodu rzucili si� uwolni� obo?e wi�niów.Asesoro�wiadczy�, �e tak �atwo Woller nie uniknie odpowie-dzialno�ci za wszystkie swoje sprawki, i wszed� dodomu, a Gabriella g�o�no wzywa�a Villemo, któraw ko�cu wysz�a z jakiej� izby, wci�� z r�kami skr�po-wanymi na plecach, prowadzona przez dwóch stra�-ników.- Gdzie jest Dominik? - dopytywa�a si� �a�o�nie.- Tu - odpar� jeden z nadzorców i otworzy� jakie�drzwi.Dominik siedzia� skulony pod �cian�, zwi�zany,z pokrwawion� twarz�.Villemo pad�a przy nim na kolana i szepta�a:- Och, Dominiku!Nic jednak nie mog�a zrobi�, maj�c sama sp�taner�ce.Dominik spojrza� na ni� i, cho� cierpia�, twarz mupoja�nia�a.- Villemo! - szepn�� pe�nym mi�o�ci g�osem.Kaleb i Gabriella, Brand i Niklas i wszyscy, którzyprzyszli, by ich uwolni�, zdr�twieli na d�wi�k tych s�ówi spogl�dali po sobie bezradnie.Na twarzach wszyst-kich malowa�o si� przera�enie.Po chwili Gabriella pochyli�a si� z rozpacz� nadVillemo.Zacz�a rozwi�zywa� sznur na r�kach córkii podnios�a j�, zanim ta zd��y�a zbli�y� si� do Dominika.- Chod�, Villemo - szepta�a.Inni zaj�li si� tymczasem Dominikiem, uwolnili goz wi�zów i pomagali mu wsta�.- Mamo, wytrzyj mi nos - szepn�a Villemo.- Niemog� ruszy� r�kami.Wtedy Gabriella wybuchn�a p�aczem:- Ach, dziecko, dziecko najdro�sze!- Taka jestem g�odna, mamo - skar�y�a si� Villemo.- I taka brudna.I przemarzni�ta.I zazi�biona.Chc� dodomu!ROZDZIA� XIVTak zimno w tej oborze.Marzn� okropnie.Wiatr wieje mi w twarz.Czy ju� nie jestem w obo-rze?Siedz� na koniu! Kto� trzyma mnie mocno.Domi-nik.Czuj� si� bezpieczna.Kto� mnie otuli� peleryn�.Zdaje mi si�, �e to samodzia�, ale nie jestem pewna.Ko�skie kroki.S�ysz� wiele ko�skich kroków.Zanami.�cigaj� nas, Dominiku.Musimy si� spieszy�.Jed� szybciej!Strach, wci�� strach.Czy moje �ycie by�o kiedy�wolne od strachu?Tak trudno oddycha�.Ci�ko.Co� rozrywa mipiersi.Czuj� ból w boku.Jakie� k�ucie.- Ten kaszel mi sie nie podoba, Villemo.G�os ojca.To ojciec trzyma mnie tak mocno.- Dominiku?- Dominik jest z nami.On i Niklas jad� na jednymkoniu.- Jest tak zimno, a on jest prawie nagi i okaleczony.- Dali�my mu peleryn�.Gdybym mog�a odwróci� troch� g�ow�.Tak, jad�za nami.Wielu, wielu je�d�ców.Ca�y orszak pod��a zanami w tym zimnym, mglistym roz�wicie, wszyscymilcz�cy, powa�ni.Teraz sobie przypominam, chocia� s�abo, ale sobieprzypominam.Zostali�my podpaleni w oborze.Pami�-tam, jaki to by� szok dla moich przezi�bionych p�uc,kiedy wyprowadzono mnie z obory na dwór, namro�ne nocne powietrze.Zdaje mi si�, �e tego nie znios�am.- Robisz si� coraz ci�sza w moich ramionach,Villemo.Czy ty nie zasypiasz?- Nie, tato.Tylko czuj� taki ból w piersiach.Gniew w oczach ogromnego m�czyzny.- Oni bili Dominika, ojcze.- Teraz czuje si� ju� lepiej.Ale Mattias mówi, �edosta� zaka�enia krwi w tych ranach na r�kach.Musimysi� bardzo spieszy� do domu.- Ja jestem jak ptak, który sprowadza nieszcz�cie.Tyle cierpie� z mojego powodu.- Jeste� wspania�� ma�� dziewczynk�, Villemo.Skaktavl te� to mówi.- Skaktavl?- Ci�ko ranny le�y w Grastensholm.To on opo-wiedzia� nam o was.- Skaktavl uratowany? Bogu niech b�d� dzi�ki!Taka jestem s�aba.Wszystko wiruje wokó� mnie.Nie mam si�y rozmawia�.Ojciec obejmuje mnie moc-no.Jedzie szybciej.- Orszak robi si� coraz mniejszy?- Ludzie wracaj� do swoich domów, od��czaj� si�jeden po drugim, na ka�dym rozstaju kto� ubywa.Teraz mo�emy im tylko dzi�kowa�, ale pó�niej od-p�acimy im za t� pomoc jak nale�y.- Tak.To ju� jeste�my w naszej parafii?- Ju�.- Jak dobrze wróci� do domu!Ojciec nic na to nie mówi.Wygl�da na prze-straszonego.Bo�e, jaka jestem zm�czona!- Marzy�am o k�pieli.W ciep�ej, rozkosznej wo-dzie.Ale teraz nie wiem, czy dam rad�.- Zobaczymy w domu.Jaka� aleja.Wszyscy si� zatrzymali.G�os Dominika:- Zobaczymy si� jutro, Villemo.Ja go nie widz�.Jest tak ciemno.Niebo szarzeje nadhoryzontem, lecz poza tym ciemno.- Tak.Dzi�kuj� ci za wszystko, Dominiku!- I ja ci dziekuj�!Wuj Mattias:- Kalebie, najpierw opatrz� Dominika, a zarazpotem pr�yjad� do Elistrand.- Dobrze.Odjechali lipow� alej�.Drzewa s� teraz nagie,ale ja uwa�am, �e jest tu pi�knie, nawet kiedynie ma li�ci.Ga��zie jak czame r�ce wyci�gaj�si� ku niebu.Teraz zosta�o nas ju� tylko kilkoro.To mama, naswoim koniu.- Hej, mamo!- Hej, kochanie! Zaraz dostaniesz je��, ogrzejesz si�porz�dnie i odpoczniesz.- Czy �ó�ko jest czyste? Z bia�� po�ciel�?W niebie nie mo�e by� lepiej ni� w takim marzeniuo �wie�ej po�cieli.- Villemo, Villemo, czy ty zasypiasz?Ojciec pyta, ale ja nie mog� mówi�.- Musimy si� spieszy�, Gabriello.L�k w g�osie ojca.Nie jestem w stanie odpowie-dzie�.Jak ja si� tu znalaz�am?To kuchnia w Elistrand.Ciep�o, ogie� trzaskaw piecu.Jestem opatulona w ciep�e skóry.- Powinnam si� chyba najpierw wyk�pa�.- Ju� si� k�pa�a�, nie pami�tasz?To mama mówi.Ma takie b�yszcz�ce oczy.- Tak, mam mokre w�osy.- Umyli�my je.Dok�adnie.- Mamo, b�d� tak dobra i obetnij mi równo tepostrz�pione kosmyki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl

ebook @ pobieranie @ download @ pdf @ do ÂściÂągnięcia

Linki