[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ludzie mali, ma³ego serca znajd¹ bardziej pogodne obliczeStwórcy.Boga mi³osierdzia nazywa poeta Bogiem Robaków.Nie takie Jego obliczefascynuje poetê.Spór o Boga staje siê pocz¹tkiem polemiki z Mickiewiczem nawzór pojedynku Hektora z Achillesem.S³owacki zarzuca Mickiewiczowis³owianofilstwo - ideê jednoœci narodów s³owiañskich pod przewodnictwem Rosji,wi¹zanie sprawy narodowej z katolicyzmem.W³asn¹ postawê wobec narodu definiujepoeta :"Kocham Lud wiêcej ni¿ umar³ych koœci.Kocham., lecz jestem bez ³ez, bezlitoœci"Wed³ug S³owackiego wieszcz nie powinien udzielaæ ludowi pociechy - winien byæbezwzglêdnym krytykiem narodu, bo s³aboœæ i klêska wywo³uj¹ pogardê.Wyra¿aprzekonanie, ¿e przysz³e pokolenia S³owackiemu przyznaj¹ racjê.Siebie iMickiewicza porównuje do dwóch Bogów poezji, obaj s¹ wielcy, choæ S³owackitrochê wiêkszy.Zygmunt Krasiñski "Nie-boska komedia""Nie-boska komedia" napisana zosta³a w 1833 r., wydana w 1835.Autor nawi¹zujedo "Boskiej komedii" Dantego, ukazuj¹cej boski porz¹dek œwiata.Krasiñskiopisuje destrukcjê owego porz¹dku.Jest to dramat wieloznaczny,wielotematyczny, choæ wszystkie aspekty znaczeniowe ³¹czy zasadnicza idea -ukazanie destrukcji œwiata boskiego.Wystêpuj¹ trzy w¹tki - poetycki, rodzinny,historiozoficzny.Czêœæ pierwsza traktuje o dramacie poety, który g³osiszlachetne, wznios³e, piêkne idee, a za drugiej strony w ¿adnej mierze tychidei nie potwierdza.Wstêp rozpoczyna siê pochwa³¹ poezji (ironicznym), koñczysiê potêpieniem poety romantycznego.Krasiñski mówi o moralnejodpowiedzialnoœci za s³owo - g³oszone rzeczy nale¿y potwierdzaæ we w³asnym¿yciu.Krasiñski potêpia poetów i samego siebie za mi³oœæ do w³asnych dzie³, anie ludzi.To potêpienie poezji wyp³ywa z faktu, i¿ romantycy czêsto odrzucalipoezjê s³owa, przek³adali nad ni¹ poezjê ¿ycia.Artysta ze sztuki czyni Ÿród³oprzyjemnoœci, zamiast czyniæ z niej Ÿród³o moralnego podniesienia ¿ycia.Wyró¿nia dwa rodzaje poetów - fa³szywych - to ci, którzy usi³uj¹ stylizowaæ¿ycie wed³ug literatury i uk³adaj¹ je pod³ug literackich wzorców oraz poetówprawdziwych - obdarzonych darem prorokowania.W dramacie Krasiñskiego fa³szywympoet¹ jest Hrabia Henryk - ¿ycie swoje próbowa³ budowaæ wed³ug zewnêtrznychwzorców i odebra³ w ten sposób sobie zdolnoœæ autentycznego prze¿ywania ¿ycia.Poet¹ prawdziwym jest Oræ - b³ogos³awiony poeta.W momencie chrztu matkazwróci³a siê do Boga, by jej syn by³ poet¹.By byæ prawdziwym poet¹ trzebacierpieæ, z niego bierze siê moc twórcza - dziecko dotkniête jest œlepot¹.Konstrukcja ma znaczenie symboliczne - Oræ traci wzrok fizyczny, zyskujeduchowy - dar prorokowania.Czêœæ pierwsza i druga s¹ poœwiêcone problemom¿ycia rodzinnego i sytuacji egzystencjalnej cz³owieka - bohaterem dramatu jestm¹¿.Prawdziw¹ przestrzeni¹ dramatu jest dusza g³Ã³wnego bohatera.Czêœæpierwsz¹ rozpoczyna kwestia Anio³a Stró¿a - objawia powo³anie jakie otrzyma³hrabia Henryk - ma byæ mê¿em i ojcem.Miar¹ cz³owieka jest zdolnoœæ kochaniainnych.Na samym wstêpie Krasiñski sugeruje, ¿e jego utwór bêdzie mówi³ o brakuserca, mi³oœci.Anio³ Stró¿ objawia, ¿e jeœli Henryk dotrzyma przysiêgima³¿eñskiej to bêdzie zbawiony.Jednak hrabia traktuje ma³¿eñstwo jakoponi¿enie.Moce z³a nie pozostaj¹ spokojne - chór z³ych duchów zsy³a nahrabiego trzy pokusy - dziewicê, symbolizuj¹c¹ romantyczn¹ absolutyzacjêmi³oœci, s³awê, symbolizuj¹c¹ romantyczn¹ pogardê wobec ludzi i wizjê Edenu.Dziewica ukazuje siê bohaterowi jako wymarzona, romantyczna kochanka, w zjawiewidzi piêkn¹ kobietê - w ten sposób autor wyra¿a popularny pogl¹d, ¿e piêknoœækobiety jest z³udna, ukrywa siê w niej szpetota.¯ona Henryka jako kobietaprosta widzi zjawê normalnie, sytuacja ta doprowadza j¹ do ob³êdu.Hrabia,znudzony ¿yciem ma³¿eñskim zaniedbuje ma³¿onkê i ona, Maria, doœwiadczaciê¿kiej choroby ob³êdu - trafia do szpitala wariatów.Rodzi jeszcze dziecko ichrzci je.Bardzo istotn¹ rolê odgrywa moment pobytu ¿ony w szpitalu - widzeniaapokaliptyczne s¹ zapowiedzi¹ wydarzeñ z 3 i 4 czêœci dramatu.Najbardziejprzejmuj¹co przedstawione jest odrzucenie przez Chrystusa krzy¿a zbawienia.Hrabia zostaje wezwany do nawrócenia przez Anio³a Stró¿a.Henryk jestromantykiem, chce oddaæ siê s³u¿bie s³awy.Odrzuca koncepcjê ¿ycia sielskiego.W kolejnej czêœci dramatu zobaczymy Henryka w okopach Œwiêtej Trójcy - pojêcieXIX w., komentuj¹ce postawê Koœcio³a wobec agresji laicyzacyjnej.Od tejpostawy odst¹pi³ dopiero na soborze watykañskim drugim.Hrabia idzie wiêcbroniæ tradycji, przesz³oœci.Staje siê przywódc¹ obozu arystokracji - rodu ipieni¹dza.Hrabia w przebraniu zwiedza obóz rewolucjonistów, widzi tamwywodz¹cy siê z plebsu mot³och, ludzi biednych, g³odnych, mieszczan,przechrztów.Obecnoœæ tych ostatnich mo¿e mieæ swa Ÿród³a historyczno -kulturowe - spisek ¯ydów przeciwko chrzeœcijañstwu lub pogl¹d, i¿ ¯ydzi u kresudziejów przejd¹ na chrzeœcijañstwo.Zbiorowoœæ ta pozbawiona jest poczuciasensu wydarzeñ politycznych, œwiadomoœci spo³ecznej.Œwiadomym przywódc¹rewolucji jest Pankracy - on jeden rozumie wydarzenia polityczne.Rewolucja maswego kap³ana, wprowadza now¹ religiê - nawi¹zuje ona do obrzêdów pogañskich isatanistycznych.Istot¹ owych obrzêdów jest bluŸniercze praktykowanieorgiastycznego erotyzmu.Pod koniec czêœci III mamy dyskusjê - Hrabiegoodwiedza Pankracy i pragnie za³o¿yæ skansen dla arystokracji, gdzie ¿y³ bytylko Hrabia.Dyskusja traktuje o roli arystokracji w historii, a tak¿e orewolucji.Henryk przypomina o chlubnych elementach arystokratycznej tradycji -o jej rycerskich korzeniach, o roli cywilizacyjnej, o opiece jak¹ otaczaarystokracja ludzi biednych - zniszczenie arystokracji to zniszczenie kultury itradycji.Czêœæ IV - dzia³alnoœæ Hrabiego jako przywódcy arystokracji, któralêka siê walki i gotowa jest siê wyrzec wolnoœci dla ocalenia ¿ycia.Za opórHrabiego przeklinaj¹ go, robi to nawet wierny s³uga Jakub.Chór g³osów objawiahrabiemu wyrok wiekuistego potêpienia.Po œmierci syna Hrabia pope³niasamobójstwo - skacze w przepaœæ z krzykiem "Poezjo, b¹dŸ mi przeklêta".Wartoœci jakimi kierowa³ siê Hrabia ukszta³towa³a poezja romantyczna -przywiod³a go do zguby, dlatego bohater j¹ przeklina.Dramat zamyka obrazPankracego spogl¹daj¹cego na gruzy œwiata.Myœli o budowie nowejrzeczywistoœci, o odkupieniu dzie³a zniszczenia przez dzie³o tworzenia.Giniejednak w chwili triumfu, pora¿ony wizj¹ Chrystusa.W utworze Krasiñskiprzedstawi³ historiê jako nie - boskie dzie³o ludzi.Œwiatem winna rz¹dziæmi³oœæ, a rz¹dzi nienawiœæ.Autor ukazuje skutki braku mi³oœci w œwiecietworzonym przez cz³owieka.Ukaza³ tak¿e konsekwencje braku mi³oœci w ¿yciurodzinnym.Sens œwiata przywróciæ mo¿e jedynie Bóg.Opatrznoœæ jest jedynymprawdziwym twórc¹ dziejów - cz³owiek wnosi destrukcjê.Tylko triumf Boga mo¿eprzywróciæ w³aœciwy cel ¿ycia, doprowadziæ do zwyciêstwa mi³oœci nad z³em [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • listy-do-eda.opx.pl