[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Staraj siê zrozumieæ swoje dziecko: jego potrzeby, mo¿liwoœci iograniczenia, aby zapobiec trudnoœciom szkolnym.VII.Spróbuj jak najwczeœniej zaobserwowaæ trudnoœci dziecka: naczym polegaj¹ i co jest ich przyczyn¹.Skonsultuj siê zespecjalist¹(psychologiem, logoped¹, pedagogiem).VIII.Aby jak najwczeœniej pomóc dziecku:- zaobserwuj w codziennej pracy z dzieckiem, co najskuteczniejmupomaga,- korzystaj z literatury i z fachowej pomocynauczyciela-terapeuty,(w formie terapii indywidualnej lub=grupowej),- b¹dŸ w sta³ym kontakcie z nauczycielem i pedagogiem szkolnym.IX.B¹dŸ ¿yczliwym, pogodnym, cierpliwym przewodnikiem i towa-rzyszem swego dziecka w jego k³opotach szknych.110  111X.Chwal i nagradzaj dziecko nie tyle za efekty jego pracy, ilezaw³o¿ony w ni¹ wysi³ek.Spraw, aby praca z dzieckiem sta³a siêprzyjemna dla was obojga.2.Kto, gdzie i kiedy mo¿e skierowaæ dziecko na zajêcia terapeuty-czne?Decyzjê tak¹ zwykle podejmuje zespót specjalistów: psycholog,pedagog i logopeda w poradni psychologiczno-pedagogicznej lubporadni zdrowia psychicznego.Do poradni tych trafia dzieckoskiero-wane przez nauczyciela, pedagoga szkolnego, lekarza lub jest todecyzja samych rodziców, którzy dostrzegaj¹ trudnoœci dziecka i brakpostêpów, mimo udzielanej pomocy.A zatem na wstêpie dzieckopowinno przejœæ badania diagnostyczne, i to jak najwczeœniej.Najle-piej w klasie "0" lub w pierwszej klasie.Badanie diagnostyczne,wielospecjalistyczne jest podstaw¹ orzeczenia o potrzebie pomocyterapeutycznej i podstaw¹ do zbudowania programu terapii.3.Jaki jest system pomocy terapeutycznej dla dzieci dyslektycz-nych w Polsce?Piêciopoziomowy system pomocy terapeutycznej jest trafny i spój-ny, jednak nie funkcjonuje dobrze, m.in.z powodu brakudostêpnoœciform pomocy, które siê nañ sk³adaj¹.Poziom I - dzieciom o niewielkich trudnoœciach w nauce czytania ipisania wystarcza pomoc nauczyciela szkolnego.W myœl postulatuindywidualizacji nauczania, nauczyciel mo¿e zapewniæ dziecku dobrewarunki pedagogiczne i psychologiczne w klasie, jeœli zaproponujedziecku indywidualny program dydaktyczny, zawieraj¹cy dodatkoweæwiczenia korekcyjne, realizowane podczas lekcji i w domu, podopiek¹ rodziców, z którymi nauczyciel w tym zakresie œciœle wspólpra-cuje.Wystarczy, gdy nauczyciel co tydzieñ kontaktuje siê zrodzicami iw ramach zindywidualizowanego programu ustalonego dla uczniauzgadnia dalsze zadania do wykonania.Taki nauczyciel stawiawyma-gania dziecku stosownie do jego mo¿liwoœci, np.nie obni¿a ocen zabrzydkie pismo, jeœli wie z orzeczenia psychologicznego, ¿e jesttodziecko 0 obni¿onej sprawnoœci motorycznej.Klasyfikuje ucznia zjêzyka polskiego g³Ã³wnie na podstawie wypowiedzi ustnych, pracepisemne zaœ ocenia na podstawie ich treœci, nie obni¿aj¹c ocen i niedysklasyfikuj¹c ich z powodu blêdów ortograficznych.Nie wydaje siê,¿eby przedstawiony tu obraz pracy nauczyciela by³ zbytwyidealizowa-ny i niemo¿liwy do urzeczywistnienia, poniewa¿ bywaj¹ w naszychszkolach tacy nauczyciele.W rzeczywistoœci jednak wiêkszoœæ na-uczycieli nie spe³nia tych oczekiwañ, poniewa¿ nie zna problemudysleksji, nie umie zbudowaæ programu terapii indywidualnej dlaucznia, nie wspó³pracuje z rodzicami, nie ma czasu i ochoty naindywidualizacjê pracy z dzieckiem.Poziom II - w przypadku dzieci z bardziej nasilonymi trudnoœciamiproponuje siê zespót korekcyjno-kompensacyjny w szkole, prowadzo-ny przez specjalistê: nauczyciela-terapeutê.To rozwi¹zanie jestrów-nie¿ bardzo dobre, lecz zespoló v jest bardzo ma³o.Szczególnie wczasie aktualnych ciêæ oszczêdnoœciowych wiele z nich zlikwidowano.Zespó³ taki nie zawsze dobrze funkcjonuje, poniewa¿ nie³atwo jestzdobyæ dobrego fachowca do prowadzenia zajêæ (niewielu nauczycielikoñczy podyplomowe kursy kwalifikacyjne z zakresu terapiipedagogi-cznej), nie ma gabinetu z catym wyposa¿eniem w pomoce do terapii(trzeba je wykonywaæ w³asnorêcznie), w zajêciach bierze udzia³ zbytwiele dzieci (korzystna liczba 2-4 dzieci, a bywa ich ponaddziesiêæ),zajêcia odbywaj¹ siê zbyt rzadko (1 raz w tygodniu, a powinny byæ2-3razy), brak wspó³pracy z rodzicami, którzy uczestniczyliby w tychzajêciach, uczyli siê je prowadziæ po to, by codziennie jepowtarzaæ wdomu.Zespoly korekcyjno-kompensacyjne obejmuj¹ tylko uczniów zklas I-III, podczas gdy powinny ju¿ dziataæ na poziomie klasy "0"i napewno w klasach wy¿szych, a¿ do koñca szko³y podstawowej.Poziom III - bardziej intensywny poziom pomocy potrzebny jestdzieciom, którym nie wystarczaj¹ æwiczenia zespotowe.S¹ to æwicze-nia indywidualne, które oferuj¹ poradniepsychologiczno-pedagogicz-ne Niestety tylko w niektórych poradniach s¹ specjaliœci, a ci, zpowodu nadmiaru pracy, mog¹ przyj¹æ dziecko zazwyczaj raz wtygodniu, podczas gdy w tym przypadku potrzebne by by³y 2-3wizytytygodniowo oraz œcis³a wspó³praca z rodzicami, aby æwiczenia powta-rzali w ci¹gu ca³ego tygodnia.Poziom IV - jeszcze wy¿szy poziom pomocy specjalistycznej, wprzypadku nasilonych trudnoœci to klasy i szkoty terapeutycznedladzieci ze specyficznymi trudnoœciami w uczeniu siê czytania ipisania.Od lat 80.funkcjonuje kilka takich klas i szkó³ w Toruniu, wKrakowie,Warszawie i todzi.W niektórych miastach, np.w Toruniu, tworz¹oneszko³ê terapeutyczn¹ (pañstwow¹ lub spoleczn¹).W klasie jest ok.12112 113dzieci, uczy nauczyciel-terapeuta i zespót specjalistów, którzyprowa-dz¹ rozmaite formy terapii zarówno w ma³ych grupach 2-3 dzieci,jak iindywidualn¹, np.logopedyczn¹.W klasach tych realizuj,e siênormal-ny program szkoly podstawowej na poziomie nauczania pocz¹tkowe-go, z w³¹czaniem æwiczeñ korekcyjno-kompensacyjnych.Tak zakrojo-ny program rzeczywiœcie spehia potrzeby tych uczniów, jednak niewszystkie dzieci s¹ gotowe do w³¹czenia siê w normalny systemedukacyjny ju¿ od klasy IV.Niektóre potrzebuj¹ kontynuowania naukiw tego typu klasie a¿ do koñca szkoty podstawowej.W Polsce tego typu klasy terapeutyczne s¹ nieliczne i stanowi¹raczej 'zjawisko', ni¿ rozwi¹zanie organizacyjne, podczas gdy wkrajach oœciennych (Czechy, S³owacja, Niemcy) w ka¿dym mieœciejest kilka-kilkanaœcie takich klas, a ich dzia³alnoœæ potwierdzi³ydo-œwiadczenia ostatnich 30 lat.Poziom V - najwy¿szy poziom opieki terapeutycznej dla dzieci opowa¿nych zaburzeniach rozwoju psychoruchowego, wyra¿aj¹cychsiê nasilonymi trudnoœciami w czytaniu i pisaniu to opiekaca³orocznaw oddziale zapewniaj¹cym intensywn¹ terapiê.W Polsce funkcjonuj¹trzy takie oddzialy w sanatoriach w Ghchowie pod Toruniem(obecniezlikwidowany), w Przytoku pod Zielon¹ Gór¹ i w Helenowie podWarszaw¹.Rozwi¹zanie organizacyjne zak³adaj¹ce oderwanie na wiele miesiê-cy dziecka od rodziny nie jest najszczêœliwsze, dlatego te¿ do tychoddzia³ow trafiaj¹ dzieci z rodzin nie obejmuj¹cych dostateczn¹opie-k¹ dziecka, które przy nasifonych trudnoœciach z pewnoœci¹ trafi³obydo szkoly specjalnej, gdyby nie mo¿liwoœæ pobytu na oddziale.Tak wiêc przedstawiony 5-poziomowy system opieki terapeutycz-nej jest konsekwentny, lecz niestety Ÿle funkcjonuj¹cy wrzeczywisto-œci.Nie zapewnia on powszechnej i skutecznej opieki wszystkimdzieciom ze specyficznymi trudnoœciami w uczeniu siê czytania ipisania.4.Jakie inne formy organizacyjne opieki terapeutycznej dladziecidyslektycznych istniej¹ w Polsce?Od wielu lat poradnie psychologiczno-pedagogiczne organizuj¹kolonie letnie dla dzieci dyslektycznych.Kolonie te maj¹charakterobozów terapeutycznych, gdzie poza rekracj¹ prowadzi siê zajêciakorekcyjno-kompensacyjne, zajêcia z lektur¹ i æwiczenia korekcyjne,logopedyczne, korekcjê postawy ciafa itp [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl