[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Potrzebowali te¿ wody pitnej, zdatnej do mycia i celówprzemys³owych oraz do podtrzymania wegetacji roœlin i ¿ycia zwierz¹t s³u¿¹cychza pokarm.Rzeki umo¿liwia³y im równie¿ nawadnianie szerokich obszarów l¹du, istanowi³y dogodne szlaki transportowe.Na dobr¹ sprawê wszystkie te wymagania mog³y byæ spe³nione wy³¹cznie w w¹skiejstrefie klimatycznej Ziemi; poza tym trzeba by³o te¿ znaleŸæ d³ugie, p³askiepola nadaj¹ce siê do l¹dowania.Uwaga Nefilim, jak wiemy, skupi³a siê na trzechg³Ã³wnych zlewiskach rzek i ich dolinach: Nilu, Indusu oraz Tygrysu-Eufratu.Ka¿de z tych dorzeczy by³o odpowiednie do wczesnej kolonizacji; ka¿de w swoimczasie sta³o siê ogniskiem cywilizacji w staro¿ytnoœci.Nefilim nie mogli zignorowaæ jeszcze jednego Ÿród³a paliwa i energii.Uniwersalnym i obfitym Ÿród³em energii, ciep³a i œwiat³a na Ziemi jest ropanaftowa, stanowi¹ca te¿ surowiec, z jakiego produkuje siê nie­zliczone iloœciniezbêdnych towarów.S¹dz¹c z sumeryjskich praktyk i zapisów, Nefilimwyzyskiwali ropê i jej produkty; jest rzecz¹ zro­zumia³¹, ¿e w swychposzukiwaniach najdogodniejszego œrodowiska na Ziemi wybraliby teren zasobny wropê.Maj¹c to na uwadze, Nefilim prawdopodobnie najmniej interesowali siê dolin¹Indusu, poniewa¿ nie jest to miejsce, gdzie mo¿na znaleŸæ ropê naftow¹.DolinaNilu rozpatrywana by³a przypuszczalnie w dru­giej kolejnoœci; geologicznie le¿yw strefie ska³ osadowych, ale ropa znajdywana jest na tym terenie tylko w du¿ejodleg³oœci od doliny, a jej wydobycie wymaga g³êbokich wierceñ.Kraj Dwurzecza,Mezopota­mia, niew¹tpliwie wysuwa³ siê na pierwsze miejsce.Jedne znajbogat­szych pól naftowych œwiata rozci¹gaj¹ siê od Zatoki Perskiej a¿ dogór, gdzie maj¹ swoje Ÿród³a Tygrys i Eufrat.I w odró¿nieniu od innych z³Ã³¿,niedostêpnych bez g³êbokich wierceñ, w staro¿ytnym Sumerze (teraz po³udniowyIrak) bitumy, smo³y, paki i asfalty kipia³y, czyli wyp³ywa³y na powierzchniêsame.(Co ciekawe, Sumerowie mieli nazwy dla wszystkich substancji bitu­micznych -ropy naftowej, olejów, asfaltów naturalnych, asfaltów skalnych, smó³,pirobituminów, lepików, wosków i paków.Mieli dzie­wiêæ oddzielnych nazw dlaró¿nych bituminów.Dla porównania, w jê­zyku staro¿ytnego Egiptu by³y tylkodwie, w sanskrycie tylko trzy.)Ksiêga Genesis opisuje siedzibê Boga na Ziemi - Eden - jako miejsce oumiarkowanym klimacie, ciep³e, aczkolwiek przewiewne, jako ¿e Bóg za¿ywa³popo³udniowych przechadzek, by odetchn¹æ orzeŸwiaj¹cym wietrzykiem.By³o tomiejsce z dobr¹ gleb¹, odpowiednie do uprawyroli i warzyw, a szczególnie sadów.Sieæ czterech rzek nawadnia³a ów teren.„Anazwa trzeciej rzeki: [by³a] Chiddekel [Tygrys].To ta, która p³ynie na wschódod Asyrii.Czwart¹ zaœ rzek¹ jest Eufrat."Choæ opinie dotycz¹ce to¿samoœci dwóch pierwszych rzek, Piszonu („obfity") iGichonu („tryskaj¹cy"), nie s¹ jednoznaczne, nie ma w¹tpliwoœci co do dwóchpozosta³ych, Tygrysu i Eufratu.Niektórzy uczeni umiejscawiaj¹ Eden w pó³nocnejMezopotamii, gdzie te dwie rzeki i dwa mniejsze dop³ywy bior¹ pocz¹tek; inni(jak E.A.Speiser w The Rivers of Paradise) s¹ zdania, ¿e te cztery nurtyzbiega³y siê u wybrze¿a Zatoki Perskiej, Eden zaœ znajdowa³ siê nie wpó³nocnej, lecz w po³udniowej Mezopotamii.Biblijna nazwa Eden jest mezopotamskiego pochodzenia; wywodzi siê zakadyjskiego edinu, co oznacza „równinê".Pamiêtamy, ¿e „bo­ski" tytu³staro¿ytnych bogów brzmia³ DIN.GIR („prawi/sprawiedliwi z rakiet").Sumeryjskanazwa siedziby bogów, E.DIN, znaczy³aby „dom prawych" - trafne okreœlenie.Wybór Mezopotamii jako siedziby na Ziemi motywowany by³ praw­dopodobnie conajmniej jeszcze jedn¹ wa¿n¹ okolicznoœci¹.Chocia¿ Nefilim zbudowali po pewnymczasie kosmodrom na sta³ym l¹dzie, niektóre œwiadectwa sugeruj¹, ¿eprzynajmniej z pocz¹tku wodowali na morzu w hermetycznej kapsule.Jeœli takaby³a ich metoda l¹dowania, Mezopotamia oferowa³a bliskoœæ nie jednego, leczdwóch mórz - Ocea­nu Indyjskiego z po³udnia i Morza Œródziemnego z zachodu - wrazie nag³ej potrzeby l¹dowanie nie by³o zdeterminowane tylko jednymzbiornikiem wodnym.Jak zobaczymy, odpowiednia zatoka, jako baza dalekomorskichpodró¿y, równie¿ by³a niezbêdna.W staro¿ytnych tekstach statki Nefilim nazywane by³y pocz¹tkowo „niebiañskimi³odziami".Mo¿na sobie wyobraziæ, ¿e l¹dowanie takich „morskich" astronautówmog³o byæ opisywane w staro¿ytnych opo­wieœciach epickich jako pojawienie siêna morzu pewnego rodzaju ³odzi podwodnej z nieba, sk¹d wy³aniali siê iwychodzili na brzeg „ludzie­ryby".Teksty rzeczywiœcie wspominaj¹, ¿e niektórzy z AB.GAL - pilotuj¹­cych statkikosmiczne - przypominali ubiorem ryby.Jeden z tekstów opowiadaj¹cych o boskichpodró¿ach Isztar przytacza historiê po­szukiwania przez boginiê „wielkiegogallu" (g³Ã³wnego nawigatora), który gdzieœ odp³yn¹³ w „zatopionej ³odzi".Berossus przekaza³ legen­dy dotycz¹ce Oannesa, „obdarzonego rozumem" - boga,który w pier­wszym roku zst¹pienia królestwa z nieba wyszed³ z „MorzaErytrejs­kiego, granicz¹cego z Babiloni¹".Wed³ug relacji Berossusa, Oannes,chocia¿ wygl¹da³ jak ryba, mia³ pod rybi¹ g³ow¹ ludzk¹ g³owê, a pod270 271Nazwali j¹ E.RI.DU („dom zbudowany w dalekich stronach").Jak¿e stosownanazwa!Do dnia dzisiejszego perski termin ordu oznacza „obozowisko".Jest to s³owo,którego znaczenie zakorzeni³o siê we wszystkich jêzykach: Erde w niemieckim,erda w starowysokoniemieckim, jórdh w islandz­kim, jord w duñskim, airtha wgotyckim, erthe w œrednioangielskim; a cofaj¹c siê w czasie i geografii, ziemiêokreœlano mianem aratha lub ereds w aramejskim, erd lub ertz w kurdyjskim ieretz w hebrajskim.W Eridu, w po³udniowej Mezopotamii, Nefilim za³o¿yli Stacjê Zie­mia I, samotn¹placówkê na wpó³zamarzniêtej planecie (il.127).II.126rybim ogonem ludzkie stopy.„Tak¿e jego g³os i jêzyk by³ artyku³owa­ny iludzki" (il.126).Trzej greccy historycy, dziêki którym wiemy, co pisa³ Berossus, relacjonuj¹, ¿eboscy ludzie-ryby pojawiali siê okresowo, wychodz¹c na brzeg z „MorzaErytrejskiego" - zbiornika wodnego, który nazy­wamy dzisiaj Morzem Arabskim(zachodnia czêœæ Oceanu Indyjskie­go) [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl