Clive Barker Ksiega Krwi 3

Linki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Tutaj! - krzykn�� Ro�.- Tutaj jestem! Tu jestem!Ju� naciera�, pewnym krokiem jak triumfator zmierza�j�cy do ostatecznego iabsolutnego zwyci�stwa.Ro� zw�tpi� nagle w swoje si�y.Dlaczego olbrzym szed�tak pewnie, nie zwa�aj�c na bro� trzyman� przez cz�owieka?Czy�by jej nie widzia�? Nie s�ysza� ostrze�enia?Chyba �e."O Bo�e, Królu Niebios!.Chyba �e Coot si� myli�.A to by� tylko kamie�, bez�u�yteczna, nic nieznacz�ca bry�ka." Nagle czyje� r�ce oplot�y szyj� Rona.Szaleniec.Cichy g�oswyplu� mu w ucho jedno s�owo:- Skurwysyn!Ro� nie odrywa� wzroku od zbli�aj�cego si� Trupiog�owego.- Tu jest! - zaskrzecza� szaleniec.- Za�atw go.Zabij go.Tu jest!U�cisk zel�a� i Ro�, rzuciwszy okiem w ty�, zauwa�y�, �e Ivanhoe odci�gaDeclana pod mury ko�cio�a.Z rozbi�tych ust ko�cielnego wydobywa�o si�skrzeczenie:- Tu jest.Tutaj!Ro� znów spojrza� na Trupiog�owego.Bestia by�a tu� tu�; nie zd��y�by nawetunie�� kamienia w ge�cie samo�obrony.Ale olbrzym nie po niego tu przyszed�.Czu� i s�ysza� jedynie Declana.Ledwie olbrzymie �apy przesunꭳy si� obokRona, si�gaj�c po szale�ca, Ivanhoe rozpro�stowa� palce.Sceny, która nast�pi�apotem, nie sposób by�o ogl�da�.Ro� wola� nawet nie wyobra�a� sobie, jak ower�ce rozdzieraj� Declana na strz�py; s�ysza� jedynie be�kotliwe b�agania,przechodz�ce w rozpaczliwy wrzask.Kiedy ju� odwa�y� si� obejrze�, to cozobaczy� na ziemi i murze w niczym ju� nie przypomina�o cz�owieka.A Trupiog�owy szed� teraz po niego, szed� zrobi� z nim to samo albo co�jeszcze gorszego.Wielki �eb obróci� si�, wbijaj�c we� wzrok i szerokorozdziawiaj�c paszcz�.Ro� dostrzeg� teraz, �e ogie� nie oszcz�dzi� olbrzyma.Bestia, upojona masakr�, nazbyt by�a beztroska; ogie� opali� jej twarz i pier�.Sier�� mia�a zw�glon�, grzywa za�mieni�a si� w szczecin�, a lewa r�kapoczernia�a i pokry�a si� b�blami.Ga�ki oczne, li�ni�te p�omieniem, p�ywa�yteraz po�ród �luzu i �ez.To dlatego potwór szed� �ladem g�osu Declana,omijaj�c Rona - niewiele ju� widzia�.Ale jedno jeszcze musi zobaczy�.Musi.- Tutaj.tutaj.- powiedzia� Ro�.- Tu jestem.Trupiog�owy us�ysza� go.Szuka� go nie widz�cymi oczyma, próbowa� wyt�y�wzrok.- Tutaj! Tu jestem!Trupiog�owy warkn��.Piek�a go poparzona twarz; pra�gn�� st�d uciec, uciec wch�ód g�stej brzeziny, sk�panej w �wietle ksi�yca.Jak przez mg�� zobaczy� kamie�, który ów homo sa�piens tuli� do siebie, jakbypiastowa� dziecko.Nie widzia� go wyra�nie, ale wiedzia�, z czym ma doczynienia.I ten widok sprawia� mu ból.K�u� go, a zarazem �askota�.To oczywi�cie by� jedynie symbol, oznaka mocy, nie moc sama w sobie, ale umys�potwora nie dorós� do tak subtelnych rozró�nie�.Dla niego kamie� by� tym,czego najbardziej si� obawia�: krwawi�c� kobiet�, której roz�dziawiona szparapo�era�a nasienie i wypluwa�a dzieci.Ta szpara, ta kobieta - to by�o �ycie,nie ko�cz�ca si� p�odno��.I to go przera�a�o.Trupiog�owy cofn�� si�; po jego nodze sp�yn�a stru�ka ka�u.L�k, widoczny najego twarzy, doda� Ronowi si�.M�czyzna wykorzysta� t� przewag�, napieraj�c naust�puj�c� besti�.Ledwie do niego dociera�o, �e Ivanhoe ob�stawi� go swoimilud�mi i �e gdzie tylko zdo�a� si�gn�� k�tem oka, czai�y si� uzbrojonepostacie, rw�ce si� do tego, by po�o�y� trupem podpalacza.Si�y go jednak opuszcza�y.Kamie�, niesiony wysoko nad g�ow�, tak byTrupiog�owy widzia� go wyra�nie, z ka��d� chwil� wydawa� mu si� ci�szy.- Ruszajcie - powiedzia� cicho Ro� do otaczaj�cych go mieszka�ców Zeal.-Ruszajcie, bierzcie go.Bierzcie go.Jeszcze nie sko�czy� mówi�, a ju� zacie�nili kr�g.Trupiog�owy raczej ich wyczu�, ni� zobaczy�; obola�e oczy utkwi� w pos��ku.Z�by wysun�y si� z ukrycia, gotowe do odparcia ata�ku.Ze wszystkich stronosacza� go ludzki odór.Paniczny l�k wzi�� gór� nad uprzedzeniami i olbrzym, broni�c si� przedkamieniem, natar� na Rona.Atak zaskoczy� cz�owieka.Szpony wbi�y si� w skór�na g�owie, twarz Rona zala�a si� krwi�.Ale ju� zaci�gni�to p�tl�.Ludzkie r�ce - bia�e, s�abe ludzkie r�ce - dosi�g�yTrupiog�owego.Pi�ci t�uk�y w je�go kr�gos�up, paznokcie dar�y skór�.Pu�ci� Rona, gdy kto� dorwa� si� z no�em do jego nóg i przeci�� mu �ci�gna.Bólsprawi�, �e olbrzym swym wy�ciem str�ci� niebo, a przynajmniej tak mu si�zdawa�o.W spalonych przez ogie� oczach Trupiog�owego zawirowa�y gwiazdy,zwali� si� na drog� s�ysz�c, jak trzaskaj� kr�gi.Ludzie nie zwlekaj�cprzygnietli go swoim ci�arem.Z�a�ma� komu� palce, innemu zmia�d�y� twarz, alenic ju� nie mog�o ich powstrzyma�.Ich nienawi�� liczy�a sobie wieki; mimo i� otym nie wiedzieli, tkwi�a w ich ko�ciach.Dopóki móg�, miota� si� jeszcze, ale wiedzia�, �e nie uniknie �mierci.Tymrazem nie b�dzie wskrzeszenia, nie doczeka pod ziemi� chwili, �e zapomn� o nimich po�tomkowie.Na zawsze scze�nie, obróci si� w nico��.Ta my�l uspokoi�a go nieco i na ile by�o to mo�liwe, podniós� wzrok ku miejscu,gdzie sta� ów niedu�y ojciec.Ich oczy spotka�y si�, jak wówczas na drodze,kiedy po�rywa� ch�opca [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl

ebook @ pobieranie @ download @ pdf @ do ÂściÂągnięcia

Linki