[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Czu�wokó� siebie ich szpony machaj�ce jak kosy i mdlii go trupi odór.Zawzi�cieparowa� ciosy i sam uderza�, odpieraj�c stwory gorej�c� lask�, któr� uczyni� zeswego gniewu i ze �d�b�a dzikiej trawy.I nagle wszystkie one wzbi�y si� w gór�jak kruki odstraszone od padliny, zatoczy�y ko�o i, trzepocz�c w milczeniuskrzyd�ami, pomkn�y w kierunku, w którym odlecia�a przeistoczona w mew�Serret.Ruchy ich olbrzymich skrzyde� wydawa�y si� powolne, ale stwory lecia�yszybko; ka�de uderzenie skrzyde� popycha�o je daleko przez powietrze.�adnamewa nie wytrzyma�aby d�ugo ucieczki przed tym pot�nym p�dem.Szybko, jak to kiedy� uczyni� na Roke, Ged przybra� posta� wielkiego soko�a:nie krogulca, którym go nazwano, ale Soko�a Pielgrzyma lataj�cego jak strza�a,jak my�l.Pofrun�� na pr�gowanych, ostrych, mocnych skrzyd�ach, �cigaj�c swychprze�ladowców.�ciemni�o si�, a pomi�dzy chmurami �wieci�y coraz ja�niejszegwiazdy.Ged dostrzeg� przed sob� czarne, strz�piaste stado mkn�ce w dó�, kujednemu punktowi ponad ziemi�.Dalej za t� czarn� chmar� le�a�o morze, bladorozja�nione ostatnim szarym b�yskiem dnia.Ged rzuci� si� prostym i chy�ymsokolim lotem w stron� s�u��cych kamieniowi stworów, a one rozprys�y si�, gdywpad� pomi�dzy nie, jak krople wody rozpryskuj� si� od rzuconego kamyka.Schwyta�y jednak ju� przedtem sw� ofiar�.Krew by�a na dziobie jednego zestworów, a bia�e pierze przylgn�o do szponów innego, i �adna mewa nieszybowa�a przed nimi ponad bladym morzem.Stwory znów zamierza�y zaatakowa� Geda, zbli�aj�c si� szybko i niezdarnie, zwyci�gni�tymi, rozdziawionymi dziobami z �elaza.Ged zatoczy� ponad nimi ko�o,wyda� z siebie wyzywaj�cy i w�ciek�y krzyk soko�a, a potem pomkn�� w poprzekniskich pla� wyspy Osskil, ponad �ami�cymi si� o brzeg falami, nad pe�nemorze.Stwory s�u��ce kamieniowi ko�owa�y przez chwil� kracz�c, po czym jeden zadrugim, bij�c oci�ale skrzyd�ami, zacz�y wraca� ponad wrzosowiskami w g��bl�du.Stare Moce nie mog� przeprawia� si� przez morze, ka�da z nich jest bowiemprzywi�zana do jakiej� wyspy, do okre�lonego miejsca, jaskini, kamienia czytryskaj�cego �ród�a.Czarne zjawy poszybowa�y z powrotem do warownej wie�y,gdzie Benderesk, W�adca Terrenonu, mo�e p�aka� widz�c ich powrót, a mo�e si�mia�.Ale Ged lecia� dalej na skrzyd�ach soko�a i szalony jak sokó�; lecia�jak nie spadaj�ca nigdy strza�a, jak nie daj�ca si� zapomnie� my�l, ponadMorzem Osskilskim na wschód, w zimowy wicher i w noc.Ogion Milcz�cy pó�no powróci� do Re Albi ze swych jesiennych w�drówek.Zup�ywem lat sta� si� jeszcze wi�kszym ni� dot�d milczkiem i samotnikiem.NowyW�adca Gontu z miasta le��cego w dole nigdy nie wydosta� z Ogiona ani s�owa,cho� wspi�� si� a� do samego Sokolego Gniazda, szukaj�c pomocy maga w pewnejpirackiej wyprawie na Andrady.Ogion, który przemawia� do paj�ków tkaj�cychsieci i którego widywano, jak uprzejmie pozdrawia� drzewa, nie odezwa� si� anis�owem do W�adcy Wyspy, który odszed� rozgoryczony.Zapewne i w sercu Ogionatkwi�a jaka� gorycz czy niepokój, sp�dzi� bowiem ca�e lato d jesie� sam naszczycie góry i dopiero teraz, gdy zbli�a� si� Powrót S�o�ca, zjawi� si� znowuw swoim domostwie.Nazajutrz rano po powrocie mag wsta� pó�no i chc�c wypi� kubek naparu z zió�,wyszed�, aby przynie�� wody ze �ród�a, z którego s�czy�a si� stru�ka po zboczuwzgórza o par� kroków od domu: Kraw�dzie ma�ej sadzawki utworzonej przez bij�ce�ród�o by�y zamarzni�te, a uschni�ty mech mi�dzy ska�ami poznaczy�y kwiatymrozu.By� ju� jasny dzie�, ale s�o�ce jeszcze przez godzin� nie mia�oo�wietla� pot�nej grani górskiej: ca�y zachodni Gont, od pla� morskich a� doszczytu, by� bezs�oneczny, cichy Uwyra�ni� widoczny w zimowym poranku.Gdy magsta� przy �ródle, spogl�daj�c w dal ponad obni�aj�cymi si� po�aciami l�du,ponad portem i szarym morskim przestworzem - zatrzepota�y nad nim skrzyd�a [ Pobierz całość w formacie PDF ]