[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nienale¿y jednak oczekiwaæ, ¿e dzieci od razu bêd¹ umieszcza³y kamienie jak narysunku 3.Rysunek 1 Rysunek 2 Rysunek 3Gdy dziecko zakoñczy otaczanie koniecznie trzeba je nagrodziæ oklaskami.Powtarzam tê procedurê kilka razy i podpowiadam, ¿e do otoczenia wystarcz¹cztery kamienie.Proszê aby ktoœ pokaza³ nam, jak to zrobiæ.Po tym gdy jedno zdzieci otoczy, tak jak na rysunku 3, wyjaœniam, ¿e jest to najlepszy sposóbotaczania.Proszê dziecko, które prawid³owo otoczy³o czarny kamieñ, aby gozdjê³o z planszy.Nastêpnie proszê ca³¹ grupê o oklaski.Potem ponownieumieszczam kamieñ na planszy i t³umaczê, ¿e linie na planszy s¹ jak ulice, acztery ulice wychodz¹ce z czarnego kamienia s¹ teraz œlepymi uliczkami, gdy¿zakoñcz¹ siê bia³ymi kamieniami.Czarny nie ma teraz ¿adnej drogi ucieczki idlatego te¿ zosta³ z³apany.Po takim wyjaœnieniu wiêkszoœæ dzieci rozumie coznaczy: „otoczyæ, by z³apaæ”.Oczywiœcie bêdzie grupka dzieci, które jeszczenie bêd¹ rozumia³y, lecz mimo to trzeba zacz¹æ grê.Do rozgrywania gier ustawiam du¿¹ magnetyczn¹ planszê demonstracyjn¹ i dzielêdzieci na dru¿yny.Liczba cz³onków dru¿yny powinna wynosiæ oko³o dziesiêciuosób.Zawodnicy ka¿dej dru¿yny wykonuj¹ ruchy naprzemiennie.Wpierw jednakustawiam obydwie dru¿yny w rzêdach przed plansz¹.Pierwsza dwójka gra w„kamieñ, no¿yce, papier”, aby ustaliæ, która dru¿yna zaczyna.Nastêpnie dru¿ynywitaj¹ siê mówi¹c onegaishimasu (zobacz str.7) i rozpoczyna siê gra.Korzystamy z regu³y okreœlaj¹cej wygran¹ dru¿ynê jako tê, która pierwsza z³apiekamieñ lub kamienie dru¿yny przeciwnej.Wywo³ujê pierwsze dziecko przed planszêi wrêczam mu kamieñ; indywidualne wrêczanie ka¿demu dziecku kamienia traktujêjako regu³ê.Pierwszy gracz bierze czarny kamieñ, umieszcza go w wybranym przezsiebie miejscu i wraca na koniec kolejki.Dzieci kibicuj¹ sobie, szczególniegdy jakieœ kamienie maj¹ wkrótce zostaæ otoczone.Gdy jedna z dru¿yn otoczykamieñ lub ³añcuch kamieni i z³apie go, gra siê koñczy.Dziecko, które z³apa³okamieñ, otrzymuje oklaski.Po zakoñczeniu gry dru¿yny staj¹ naprzeciw siebie idziêkuj¹ sobie za grê.Jeœli mamy wiêcej czasu, zapraszam dzieci do gry "jedenna jeden" na ma³ych planszach.Nie jest to zbyt trudne i wiêkszoœæ dzieci lubi graæ.Niektóre jednak mog¹ nieokazaæ zainteresowania, prawdopodobnie, ze wzglêdu na nadaktywnoœæ doros³ych, akonkretnie nauczycieli i mnie.Spowodowanie, aby i te dzieci cieszy³y siê gr¹jest jednym z naszych g³Ã³wnych celów, tak wiêc w nastêpnej sekcji podam kilkawskazówek co do tego, jak sobie radziæ z takimi dzieæmi.Wiêkszoœæ dzieci jest zafascynowana Go i sam wci¹¿ siê zastanawiam, dlaczegotak siê dzieje.Patrz¹c na graj¹ce dzieci zauwa¿y³em, ¿e nadchodzi chwila, gdynagle wzrok dziecka siê rozjaœnia.Zwykle tak jest, gdy uda mu siê samodzielniez³apaæ kamienie.Odkrywa ruch, który "³apie" kamienie przeciwnika.Prowadzi todo wzrostu pewnoœci siebie.Tak naprawdê, jeœli doroœli mówi¹ dzieciom gdzieuk³adaæ kamienie, pozbawiaj¹ dzieci szansy samodzielnego odkrywania, dlategote¿ nigdy nie mówiê dzieciom gdzie zagraæ, aby z³apaæ kamienie.Oczywiœcie niektóre dzieci nie potrafi¹ znaleŸæ w³aœciwego miejsca i niewiedz¹, co robiæ.W takich przypadkach dajê im wskazówki typu: "Czy widziszjakieœ kamienie, które da³oby siê z³apaæ w tej okolicy?" albo: "Jesteœ blisko".Jednak nigdy nie mówiê gdzie postawiæ kamieñ, a jeœli dalej nie potrafi¹znaleŸæ miejsca, to po prostu tak to zostawiam.Czêsto w trakcie gry pojawiasiê szansa z³apania kamieni i w koñcu dzieci trafi¹ na swoj¹ chwilê i swojekamienie.Wa¿ne jest, by byæ cierpliwym, pomimo tego, ¿e sytuacje na planszybêd¹ dla was oczywiste.Pamiêtam taki przypadek: kamienie dziecka ucieka³y przed z³apaniem ku brzegowiplanszy i mia³y byæ wkrótce osaczone.Aby temu zapobiec, malec zagra³ ruch pozabrzegiem planszy [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl