SN6

Linki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mi�dzy g�osami dochodz�cymi zulicy nie by�o innych jak weso�e i rado�� stawa�a si� ogóln�; tylko jeden naszmalec powtarza� jakby z �a�o�ci� wielk�: Deus meus, Deus meus, quare merepulisti? Pod bram� zatrzymali si� ch�opcy z szopk� i wkrótce doszed� nas ich�piew: �W ��obie le�y, któ� pobie�y�.Noc Narodzenia zbli�a�a si�, a my�mydr�eli, by to nie by�a noc �mierci.Przez chwil� zdawa�o nam si� jednak, �e ch�opiec oprzytomnia�, bo zacz�� wo�a�Loli i matki, ale to krótko trwa�o.Szybki jego oddech czasem ustawa� zupe�nie.Nie by�o si� co �udzi�! Ta ma�a dusza by�a ju� na wpó� tylko mi�dzy nami.Umys�jego ju� odlecia�, a teraz on sam ju� odchodzi� w jak�� ciemn� daleko�� iniesko�czono�� i nie widzia� ju� nikogo, i nie czu� nic, nawet g�owy matki,która le�a�a jak martwa na jego nogach.Zoboj�tnia� i nie ogl�da� si� ju� nanas.Ka�dy oddech jego piersi oddala� go i jakby zasuwa� w mrok.Choroba gasi�apo kolei iskierk� po iskierce �ycia.R�ce dziecka le��ce na ko�drze rysowa�ysi� ju� na niej z tak� ci�k� bezw�adno�ci� rzeczy martwych; nos jego zaostrza�si�, a twarz nabiera�a jakiej� ch�odnej powagi.Oddech tylko coraz by� szybszy,a w ko�cu sta� si� podobny do szeptu zegarka.Chwila jeszcze, jednowestchnienie i ostatnie ziarnko piasku mia�o si� zsypa� z klepsydry: mia� by�koniec.Ko�o pó�nocy zdawa�o si� nam stanowczo, �e ju� kona, bo zacz�� chrapa� i j�cze�jak cz�owiek, któremu usta zalewa woda, a potem zamilk� nagle.Ale lusterko,które przy�o�y� mu doktor do ust, przes�ania�o si� jeszcze mg�� oddechu.Wgodzin� pó�niej gor�czka zmniejszy�a si� nagle: my�leli�my wszyscy, �e ju�uratowany.Sam doktor mia� niejak� nadziej�.Biednej pani Marii zrobi�o si�s�abo.W ci�gu dwóch godzin coraz mu by�o lepiej.Nad ranem, �e to ju� czwart� nocsp�dza�em przy malcu bezsennie i �e kaszel dusi� mnie coraz mocniej, wyszed�emdo przedpokoju i po�o�ywszy si� na sienniku usn��em.Obudzi� mnie g�os paniMarii.My�la�em, �e mnie wo�a, ale w ciszy nocnej us�ysza�em wyra�nie:�Michasiu! Michasiu!� W�osy mi na g�owie powsta�y, gdym zrozumia� ten strasznyakcent, z jakim wo�a�a na dziecko; zanim jednak si� zerwa�em, wbieg�a sama doprzedpokoju, ogarniaj�c r�k� �wiec� i dygoc�cymi wargami wyszepta�a:- Micha�.umar�!Pobieg�em co tchu do �ó�ka ch�opca.Tak jest.Osadzenie g�owy w poduszce,otwarte usta, oczy wbite nieruchomie w jeden punkt i st�a�o�� wszystkich rysównie zostawia�y najmniejszej w�tpliwo�ci.Micha� umar�.Nakry�em go ko�dr�, któr� matka zrywaj�c si� z �ó�ka zsun�a z jego wychud�ychzw�ok i zamkn��em mu oczy, a potem musia�em d�ugo cuci� pani� Mari�.Pierwszydzie� �wi�t zszed� mi na przygotowaniach do pogrzebu, które by�y dla mniestraszne, bo ona nie chcia�a odst�pi� zw�ok, a ci�gle jej si� brak�o.Zemdla�a,gdy ludzie przyszli bra� miar� na trumn�, potem, gdy zacz�to ubiera� cia�o, nakoniec, gdy ustawiano katafalk.Rozpacz jej styka�a si� co chwila zoboj�tno�ci� s�u�by pogrzebowej przywyk�ej do takich widoków i przechodzi�aprawie w ob��d.Sama uk�ada�a heblowiny w trumnie pod at�asem bredz�c jak wgor�czce, �e dziecko b�dzie mia�o g�ow� za nisko.A Micha� le�a� tymczasem na�ó�ku ubrany ju� w nowy mundurek i bia�e r�kawiczki, sztywny, oboj�tny ipogodny.W�o�yli�my w ko�cu cia�o do trumny i ustawili na katafalku, a naoko�odwa rz�dy �wiec.Pokój, w którym biedne dziecko tyle si� naodmienia�o s�ów�aci�skich i naodrabia�o zada�, zmieni� si� jakby w kaplic�, bo zamkni�taokiennica nie puszcza�a �wiat�a dziennego, a �ó�ty migotliwy blask �wiecnadawa� �cianom pozór jaki� ko�cielny i uroczysty.Nigdy te� od czasu, jakdosta� ostatnie celuj�ce, nie widzia�em u Michasia twarzy tak rozpogodzonej.Delikatny jego profil zwrócony do sufitu u�miecha� si� �agodnie, jakby ch�opiecw tej wieczystej rekreacji �mierci upodoba� sobie i czu� si� szcz�liwym.Migotania �wiec nadawa�y twarzy jego i temu u�miechowi pozory �ycia i snu.Powoli ch�opcy, koledzy jego, którzy nie powyje�d�ali na �wi�ta, pocz�li si�schodzi�.Oczy dzieci rozszerza�y si� ze zdziwieniem na widok �wiec, katafalku i trumny.Mo�e te ma�e mundurki dziwi�a powaga i rola kolegi.Oto niedawno by� jeszczemi�dzy nimi, zgina� si� jak i oni pod ci�arem tornistra prze�adowanegoniemieckimi ksi��kami, dostawa� z�e stopnie, odbiera� po�ajania i naganypubliczne, mia� z�y akcent: ka�dy z nich móg� go poci�gn�� za w�osy lub zaucho; a teraz le�a� taki wy�szy od nich, uroczysty, spokojny, otoczony�wiat�em; wszyscy zbli�ali si� do niego z szacunkiem i pewn� trwog� - i nawetOwicki, cho� prymus, niewiele wobec niego znaczy�.Ch�opcy tr�caj�c si�okciami szeptali sobie, �e teraz on ju� o nic nie dba, �e gdyby nawet �HerrInspektor� przyszed�, to on by si� ju� nie zerwa�, nie przestraszy�, aleu�miecha�by si� tak samo spokojnie; �e on tam zupe�nie, zupe�nie mo�e robi�, comu si� podoba, ha�asowa�, jak zechce, i mówi� cho�by po polsku do ma�ychanio�ków ze skrzyde�kami pod szyj�.Tak szepc�c zbli�ali si� do szeregu �wiate� i odmawiali wieczny odpoczynek.Michasiowi.Nast�pnego dnia przykryto trumn� wiekiem, umocowano j� gwo�dziami i powiezionona cmentarz, gdzie grudki piasku, pomieszane ze �niegiem, wkrótce j� skry�yprzed mymi oczyma.na zawsze.Dzi�, gdy to pisz�, up�yn�o ju� od tego czasu blisko rok, ale pami�tam ci� i�al mi ciebie, mój ma�y Michasiu, mój kwiatku za wcze�nie uwi�d�y! Mia�e� z�yakcent, ale serce poczciwe.Nie wiem, gdzie jeste�, czy mnie s�yszysz, wiemtylko, �e twój dawny nauczyciel kaszle coraz ci�ej, �e mu coraz ci�ej,samotniej i wkrótce mo�e odejdzie, jak ty odszed�e� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl

ebook @ pobieranie @ download @ pdf @ do ÂściÂągnięcia

Linki