[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zauważmy od razu, że fałszem jest mówić o jakobinizmie Lenina.Tylko jego idea frakcji agitatorów i rewolucjonistów jest jakobińska.Jakobini wierzyli w zasady i w cnotę; zginęli, ponieważ im zaprzeczyli.Lenin wierzy tylko w rewolucję i w cnotę skuteczności.„Musimy być gotowi do wszystkich ofiar, posługiwać się, jeśli trzeba, podstępem, chytrością, metodą nielegalną, zatajać każdą prawdę, aby przeniknąć do syndykatów.i mimo wszystko spełnić w nich komunistyczne zadanie”.Walka przeciw moralności apriorycznej, rozpoczęta przez Hegla i Marksa, powraca u Lenina w jego krytyce nieskutecznych postaw rewolucyjnych.U końca tych poczynań jest imperium.Jeśli wziąć pod uwagę dwie prace Lenina, jedną u początków,[139] drugą u końca[140] jego kariery agitatora, uderza bezlitosna walka z emocjonalnymi formami działania rewolucyjnego.Chciał wygnać moralność z rewolucji, ponieważ sądził, i słusznie, że władzy rewolucyjnej nie wprowadza się w poszanowaniu Dziesięciorga Przykazań.Kiedy po pierwszych doświadczeniach zjawia się na scenie historii, gdzie miał odegrać tak wielką rolę, i widać z jak naturalną swobodą bierze władzę nad światem, który przygotowała ideologia i ekonomia ubiegłego wieku, wydaje się pierwszym człowiekiem nowej epoki.Obojętny na ból, nostalgię, moralność, zabiera się do kierowania, szuka najlepszego sposobu, orzeka, że ta i ta cnota jest stosowna dla przywódcy historii, a tamta nie jest.Z początku porusza się trochę po omacku, waha się, niepewny czy Rosja nie powinna wpierw przejść przez stadium kapitalistyczne i przemysłowe.Ale taki wybór oznaczałby zwątpienie w rewolucję w Rosji.Jest Rosjaninem, jego zadanie to rewolucja rosyjska.Odrzuca więc fatalizm ekonomiczny i zaczyna działać.Od 1902 głosi niedwuznacznie, że robotnicy sami nie wypracują ideologii niezależnej.Przekreśla spontaniczność mas.Doktryna socjalistyczna zakłada niezbędność podstaw naukowych, które mogą stworzyć tylko inteligenci.Kiedy mówi, że należy znieść wszelkie rozróżnienia między robotnikami i inteligencją, znaczy to, że można nie być proletariuszem, a znać lepiej niż proletariusz interesy proletariatu.Gratuluje Lassalle’owi, że gorliwie zwalcza spontaniczność mas.„Teoria — powiada — powinna podporządkować sobie spontaniczność”[141].Jasno mówiąc, znaczy to, że rewolucja potrzebuje przywódców, i to przywódców teoretyków.Walczy z reformizmem, ponieważ reformizm rozładowuje rewolucyjną siłę, i z terroryzmem[142] bo jest równie przykładny jak nieskuteczny.Zanim rewolucja stanie się ekonomiczna czy emocjonalna, jest militarna.Aż do dnia jej wybuchu akcja rewolucyjna i strategia to jedno.Wrogiem jest samowładztwo ze swoją główną siłą, profesjonalną policją polityczną.Wniosek stąd prosty: „Walka z policją polityczną żąda uzdolnień specjalnych, żąda profesjonalnych rewolucjonistów”.Rewolucja będzie miała swoich zawodowców obok mas, które zostaną powołane, gdy przyjdzie pora; zanim jednak przystąpi się do organizacji mas, trzeba zorganizować agitatorów.Siatka agentów, jak nazywa ich Lenin, zapowiadając panowanie społeczności sekretnej, zakonu rewolucji: „My jesteśmy Młodoturcy rewolucji i trochę jezuici”, oświadcza.Od tej chwili proletariat nie ma już żadnej misji do spełnienia.Jest środkiem potężnym, i nie jedynym, w rękach rewolucyjnych ascetów[143].Problem przejęcia władzy pociąga za sobą problem państwa.Państwo i rewolucja mówi o tym w sposób równie zdumiewający jak sprzeczny.Lenin posługuje się tu swoją ulubioną metodą, to znaczy autorytetami.Z pomocą Marksa i Engelsa powstaje na wszelki reformizm, który chciałby posłużyć się państwem burżuazyjnym, opartym na dominacji jednej klasy nad inną.Państwo burżuazyjne wspiera się na policji i wojsku, ponieważ jest przede wszystkim narzędziem ucisku.Odzwierciedla antagonizm klas i konieczność redukcji tego antagonizmu równocześnie.Jego władza jego godna pogardy.„Przywódca wojskowy cywilizowanego państwa może tylko zazdrościć klanowemu wodzowi społeczności patriarchalnej, którego otacza szacunek prawdziwy, nie zaś wymuszony batem”.Engels ustalił zresztą, że pojęcie państwa i wolnego społeczeństwa są ze sobą nie do pogodzenia.„Klasy znikną równie nieuniknienie, jak się pojawiły.Ze zniknięciem klas nieuniknienie zniknie państwo.Społeczeństwo, które zorganizuje na nowo produkcję w oparciu o wolny i równy związek wytwórców, odeśle maszynę państwową do właściwego dla niej miejsca: jest nim muzeum starożytności, gdzie spocznie obok kołowrotka i topora z brązu”.Te cytaty wyjaśniają, dlaczego roztargnieni czytelnicy uznali Państwo i rewolucję za świadectwo anarchistycznych skłonności Lenina i załamywali ręce, widząc osobliwych spadkobierców doktryny tak bardzo surowej dla wojska, policji, bata i biurokracji.Jeśli jednak poglądy Lenina mają być dobrze zrozumiane, nie należy nigdy zapominać o strategii.Tezy Engelsa o zniknięciu państwa burżuazyjnego broni tak energicznie dlatego, że z jednej strony chce się przeciwstawić „ekonomizmowi” Plechanowa i Kautsky’ego, z drugiej zaś dowieść, że rząd Kiereńskiego to rząd burżuazyjny, który należy obalić.Obalił go zresztą w miesiąc później.Trzeba było też odpowiedzieć tym, którzy zarzucali rewolucji, że i ona musi mieć aparat administracji i ucisku.Tu również Marks i Engels służą Leninowi pomocą, by mógł wykazać, że państwo proletariackie nie będzie zorganizowane jak inne, z definicji bowiem wynika, że musi obumrzeć.„Odkąd nie ma uciskającej klasy społecznej.państwo przestaje być potrzebne.Pierwszy akt, który utwierdza państwo (proletariackie) jako przedstawiciela całego społeczeństwa — zawładnięcie środkami produkcji — jest jednocześnie ostatnim aktem państwa.Na miejsce rządów ludźmi przychodzi zarządzanie przedmiotami.Państwo nie zostaje obalone, ale zanika”.Wpierw państwo burżuazyjne zostaje zniesione przez proletariat, później, ale dopiero później, zanika państwo proletariackie.Dyktatura proletariatu jest konieczna: 1.żeby znieść resztki burżuazji; 2.żeby dokonać uspołecznienia środków produkcji.Ledwie te dwa zadania zostaną spełnione, dyktatura natychmiast ustaje.W Państwie i rewolucji Lenin wychodzi więc z oczywistego założenia, że państwo umiera, gdy następuje uspołecznienie środków produkcji, nie ma już bowiem klasy wyzyskiwaczy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl