[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.]obecnoœæ m³odych prekursorów mieloidalnych w rozmazach krwileukocytoza > 10*10^9/Lklonalne anomalie kariotypunadmierna odpowiedŸ proliferacyjna prekursorów mieloidalnych w teœcie in vitroz zastosowaniem GM-CSFPrezentacja kliniczna zbli¿ona jest do bia³aczki ostrej z niemal sta³¹hepatosplenomegali¹, gor¹czk¹, uogólnionym powiêkszeniem wêz³Ã³w ch³onnych izmianami skórnymi.W przeciwieñstwie do CML bogatokomórkowy szpik kostny zawiera zwykle znacznyodsetek blastów, liczne monocyty i ich prekursory oraz stosunkowo niewielemegakariocytów.Dane odnoœnie obrazu histologicznego szpiku w JMML s¹ sk¹pe zewzglêdu na oparcie rozpoznania o kryteria nie wymagaj¹ce oceny trepanobioptatu,jak i na problemy techniczne zwi¹zane z jego pobraniem u ma³ych dzieci.Wpo³owie przypadków stwierdza siê anomalie kariotypu, g³Ã³wnie dotycz¹cechromosomu 7 (monosomia 7/ del 7q) [27 Zaburzenia obejmuj¹ce chromosom 7 s¹czêste, zw³aszcza w MDS (istnieje rzadki pediatryczny MDS z izolowan¹ monosomi¹7, nie przypominaj¹cy poza tym JMML).].JMML przebiega jako bia³aczka ostra lub podostra z rosn¹cym odsetkiem blastów ipostêpuj¹c¹ niewydolnoœci¹ szpiku.Raczej nie spotyka siê gwa³townego wzrostublastozy, analogicznego do prze³omu w CML.Mediana prze¿ycia wedle ostatnichdanych jest nieco lepsza (4 lata), ni¿ w seriach historycznych (oko³o roku),lecz rokowanie nadal odbiega niekorzystnie od innych bia³aczek wiekudzieciêcego.Ostre bia³aczki szpikowe (Acute Myeloid Leukemias) (AML).W rozrostachnowotworowych okreœlanych mianem ostrych bia³aczek szpikowych (mieloidalnych,nielimfoblastycznych) dochodzi do nowotworowej proliferacji bardzo wczesnychkomórek prekursorowych (blastów) linii mieloidalnej (granulocytarnej),erytroidalnej, megakariocytarnej i monocytarnej.W odró¿nieniu od przewlek³ychchorób mieloproliferacyjnych, mo¿liwoœci ró¿nicowania nowotworowych blastów wAML s¹ zwykle bardzo ograniczone.W populacji nowotworowej przewa¿aj¹ zwykleblasty (np.mieloblasty czy monoblasty), ze zmienn¹ domieszk¹ komórek niecostarszych (np.promonocytów czy promielocytów) i zupe³nie znikom¹ iloœci¹komórek dojrza³ych.W wiêkszoœci przypadków klon nowotworowy wykazujejednokierunkowe lub co najwy¿ej dwukierunkowe ró¿nicowanie.Choroby o typie"ostrej panmielozy", w których mielibyœmy do czynienia z agresywnym rozrostemobejmuj¹cym pe³ne mo¿liwoœci ró¿nicowania krwiotwórczej komórki pnia s¹rzadkie.Uwa¿a siê, ¿e ostre bia³aczki szpikowe w przewa¿aj¹cej wiêkszoœci, jeœli niezawsze, powstaj¹ w szpiku kostnym.Stosunkowo rzadko widywane s¹ pozaszpikoweguzy z³o¿one z niedojrza³ych komórek krwiotwórczych u pacjentów, u którychrutynowe metody badania szpiku nie uwidaczniaj¹ jeszcze jego zajêcia przeznowotwór.Guzy te, okreœlane mianem sarcoma granulcyticum (patrz ramka),mog³yby teoretycznie stanowiæ pozaszpikowy punkt wyjœcia AML, ale nieomal wewszystkich przypadkach dochodzi z czasem do nag³ego ujawnienia siênowotworowego procesu szpikowego.Biologia molekularna dostarcza jednoznacznychdowodów na pochodzenie ca³ej populacji nowotworowej AML z jednej zdefektowanejkomórki krwiotwórczej, jednak w chwili stawiania rozpoznania choroba zajmujezwykle ca³y szpik.Pocz¹tkowy przebieg naturalny choroby, od pojedynczejkomórki do oko³o 1-2 kg "guza" zajmuj¹cego szpik w sposób rozlany, stanowi wdalszym ci¹gu tajemnicê.Poza stosunkowo nielicznymi przypadkami AML powsta³ymina pod³o¿u MPD lub MDS zupe³nie nie wiemy, jak wygl¹da i ile trwa wczesnaewolucja AML, a wszyscy pacjenci z AML rozwijaj¹cym siê de novo w momenciediagnozy prezentuj¹ stopieñ zaawansowania, który w odniesieniu do innychnowotworów okreœlono by jako krañcowy.Z tego powodu zaawansowania AML niestopniuje siê przy pomocy skal opartych na precyzowaniu kolejnych okolicanatomicznych obejmowanych przez nowotwór, typu system TNM (wiêkszoœæ raków)czy klasyfikacja z Ann Arbor (ch³oniaki).Sarcoma granulocyticumPozaszpikowy lity guz o niszcz¹cym wzroœcie z³o¿ony z niedojrza³ych komóreklinii granulocytarnej.Pojêciem nieco szerszym jest Extra-medullary myeloid tumor (EMMT), z obecnoœci¹z³oœliwych nacieków m³odych komórek krwiotwórczych niezale¿nie od dominuj¹cejlinii ró¿nicowania; historyczne okreœlenie sarcoma granulocyticum to chloroma("zieleniak" - od zielonkawej barwy guzów z³o¿onych z dojrzewaj¹cychmieloblastów, widocznej makroskopowo po przekrojeniu).Towarzyszy zwykle ostrym bia³aczkom szpikowym lub przewlek³ym schorzeniommieloproliferacyjnym jako stosunkowo rzadki objaw (w kilku % przypadków tychchorób), jeszcze rzadziej zespo³om mielodysplastycznym, wyj¹tkowo wystêpujejako choroba izolowane.Mo¿e powstaæ po lub przed ujawnieniem siê nowotworu mieloidalnego zajmuj¹cegoszpik.Mo¿e poprzedzaæ klinicznie jawn¹ AML o miesi¹ce lub lata.W wypadku, gdypojawienie siê sarcoma granulocyticum poprzedza rozpoznanie AML/MPD/MDS,czêstym b³êdem jest jego mylne zdiagnozowanie jako ch³oniaka.Typowa lokalizacja: wêz³y ch³onne, skóra i tkanka podskórna, dzi¹s³a, inneb³ony œluzowe; rzadziej: okostna i koœci, przestrzeñ zaotrzewna, oczodó³,sutek, szyjka macicy, j¹dro i in.W oko³o po³owie przypadków guzy s¹ mnogieSk³ad komórkowy: indywidualnie zmienny, zarówno co do dominuj¹cego kierunkudojrzewania krwiotwórczego (najczêstszy odpowiada prekursorom granulocytówobojêtnoch³onnych), jak i etapu dojrzewania wiêkszoœci komórek nowotworowych(trzy warianty odpowiadaj¹ce stopniowi zró¿nicowania: wysokozró¿nicowany,niskozró¿nicowany - najczêstszy i blastyczny).Postawienie rozpoznania w przypadkach nie poprzedzonych przez patologicznyobraz szpiku/ krwi wymaga zwykle badañ immunohistochemicznych.Typowyimmunofenotyp to MPO+, CD43+, CD68+.Pomocna jest wykazanie aktywnoœci esterazychlorooctanowej.Etiologia przewa¿aj¹cej wiêkszoœci przypadków jest nieznana.U nielicznychchorych identyfikuje siê nara¿enie na dobrze zdefiniowane œrodowiskowe czynnikiryzyka, a wiêc promieniowanie jonizuj¹ce lub chemioterapeutykiprzeciwnowotworowe.Osobn¹ kategoriê stanowi¹ ostre bia³aczki wywodz¹ce siê zzespo³Ã³w mielodysplastycznych lub przewlek³ych chorób mieloproliferacyjnych.Wgrupach tych dochodzi do rozwoju bia³aczek o nieco odrêbnym obraziegenetycznym, morfologicznym i klinicznym.Minimalny odsetek bia³aczek powstajena pod³o¿u dziedzicznych chorób, które oznaczaj¹ wysokie ryzyko rozwojunowotworu uk³adu krwiotwórczego, ale które zarazem s¹ bardzo rzadkie.Wwiêkszoœci s¹ to choroby wi¹¿¹ce siê z powa¿nymi zaburzeniami odpornoœci(wrodzona neutropenia, anemia Fanconiego, zespó³ Blooma i inne) [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl