[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gdy zawiod³a agitacja parlamentarna 1587 roku, niepoprawny Peter Wentworthzaj¹³ siê inn¹ spraw¹ potrzebuj¹c¹ mêczenników - problemem sukcesji.W tym¿eroku napisa³: ZwiêŸle pouczenie dla Jej Królewskiej Moœci.Charakterystycznydla tego cz³owieka dokument.Oœwiadcza³, ¿e prawdziwa i szczera mi³oœæ ka¿e muprzypomnieæ najdro¿szej i najprawdziwszej monarchini, ¿e gdy spodoba siê Bogudotkn¹æ j¹ cierpieniami œmierci, a przecie¿ na pewno kiedyœ umrze, to on bardzosiê lêka, ¿e jeœli za ¿ycia nie za³atwi sprawy sukcesji, dusza jej i sumieniebêd¹ tak straszliwie cierpieæ - dziesiêæ tysiêcy piekie³ bêdzie p³onê³o w jejduszy za to, ¿e œci¹gnê³a niebezpieczeñstwa na Koœció³ Bo¿y i swój krajojczysty - ¿e gotowa bêdzie oddaæ ca³y œwiat, byle tylko siê od nich uwolniæ.Jest przekonany, ¿e ledwie dusza jej opuœci cia³o, a ju¿ arystokracja,cz³onkowie Rady i lud chwyc¹ za broñ; i wtedy nale¿y siê obawiaæ, ¿e jejszlachetne cia³o bêdzie le¿a³o na ziemi nie pochowane, jako bolesne widowiskodla œwiata.Obawia³ siê równie¿, ¿e pozostawi po sobie imiê tak powszechn¹okryte nies³aw¹, ¿e sama perspektywa takiego koñca powinna ju¿ teraz budziæ wniej g³êboki smutek i przeszyæ bólem szlachetne, mi³osierne i czu³e serce.Wentworth mia³ nadziejê, ¿e wskrzesi problem sukcesji - nikt poza nim nieoœmieli³by siê tego uczyniæ - na sesji parlamentu w 1589 roku, ale chwila nieby³a sprzyjaj¹ca, po wielkim zwyciêstwie, wobec czego postanowi³ poprosiæhrabiego Essex, by wrêczy³ królowej jego Pouczenie.Nim jednak zd¹¿y³ coœ w tejsprawie zrobiæ, wykryto rêkopiœmienne egzemplarze jego broszury, on sam zaœznalaz³ siê w wiêzieniu.Nie da³ siê tym zastraszyæ i z wiêzienia napisa³ doBurghleya prosz¹c, by pomóg³ mu przekonaæ królow¹.By³ pewny, ¿e jego argumentytrafi¹ do tak rozumnej i rozs¹dnej osoby.Oczywiœcie obrazi siê po przeczytaniuPouczenia, czy¿ nie powiedzia³ jednak duch Bo¿y ustami Salomona: "Razyprzyjaciela s¹ oznak¹ wiernoœci, poca³unki wroga s¹ zwodnicze."? On woliNajjaœniejsz¹ Pani¹ raziæ sw¹ wiernoœci¹.El¿bieta odpowiedzia³a sucho, ¿e panWentworth jest dobrego mniemania o swej inteligencji.298ŒMIERÆ WENTWORTHA w TOWEBPo wyjœciu z wiêzienia Wentworth wytrwale d¹¿y³ do celu, który sobie postawi³.Próbowa³ zostaæ jednoosobow¹ organizacj¹ pu-rytañsk¹ i przygotowuj¹c siê dokampanii sukcesyjnej w nastêpnym parlamencie naœladowa³ taktykê parlamentarn¹purytanów.Przyby³ do Westminsteru w lutym 1593 roku maj¹c w zanadrzuprzemówienie, projekt ustawy, argumenty i odpowiedzi, podziêkowanie dlakrólowej w przypadku, gdyby mu siê powiod³o, i napomnienie, gdyby go mia³spotkaæ zawód.Uda³o mu siê zebraæ grono cz³onków parlamentu, ludzi m³odych, anie "wielkich parlamentarzystów", którzy go ju¿ raz zawiedli w przesz³oœci, iwraz z nimi ustali³ taktykê.Nie uda³o mu siê jednak zachowaæ tych dzia³añ wtajemnicy.Zosta³ wezwany do stawienia siê przed Rad¹ i ponownie osadzony wTower.Umar³ w wiêzieniu w roku 1597 licz¹c lat siedemdziesi¹t trzy.Nie ugi¹³siê, choæ zdrowie mu nie dopisywa³o.Do koñca nie chcia³ uznaæ swego b³êdu inie przyjmowa³ wolnoœci w zamian za milczenie o sukcesji.W najczystszejpostaci wystêpowa³ u niego ten upór, w rezultacie nieznoœny, któremu epokazawdziêcza³a sw¹ wielkoœæ.W chwili jego œmierci wszystkie sprawy, o którewalczy³, wydawa³y siê stracone bezpowrotnie.Nie móg³ spojrzeæ w przysz³oœæ izobaczyæ, jakie miejsce mu przypadnie w chwalebnym widowisku walki o wolnoœæpolityczn¹; pozostawa³o mu tylko jedno pocieszenie - epitafium.Rozdziai dziewiêtnastyESSEXLata mija³y, a El¿bieta nadal cieszy³a siê fizyczn¹ i umys³ow¹ sprawnoœci¹.Dozwyczajnych sposobów za¿ywania ruchu - pisa³ jeden z dworzan na Bo¿e Narodzenie1589 - nale¿a³o odtañczenie przed po³udniem galardy szeœæ lub siedem razy, niewspominaj¹c ju¿ o œpiewie i muzykowaniu.Przyda³a siê wstrzemiêŸliwoœæ iunikanie przedziwnych leków, których u¿ywali i nadu¿ywali prawie wszyscy jejprzyjaciele.Zaczynano siê dziwiæ energii i m³odzieñczoœci królowej: "S¹dz¹c pojej sylwetce i powierzchownoœci, niewiele ustêpuje m³odej szesnastoletniejdziewczynie" - pisa³ z przesadnym entuzjazmem pewien cudzoziemski podró¿nik w1592 roku.Jakby zawar³a pakt z Wiekiem, Œmierci¹ i Fortun¹.Czasami, bardzorzadko, cierpia³a na jakieœ drobne dolegliwoœci, "które nie mia³yby znaczenia ukogokolwiek innego, lecz budzi³y niepokój, bo chodzi³o o wielk¹ królow¹".Jej pokolenie szybko schodzi³o do grobu.W 1589 roku straci³a jednego ze swychnajstarszych ministrów, Kanclerza Skarbu.W rok po tym umar³a, licz¹c latosiemdziesi¹t dwa, g³Ã³wna dama dworu, wiekowa, œlepa Blanche Parry, podobniejak jej pani stara panna.Przerwa³o siê kolejne ogniwo ³¹cz¹ce El¿bietê zdzieciñstwem.Kilka dni póŸniej zmar³ brat Leicestera, hrabia Warwick.A potemszybko nast¹pi³a œmieræ Walsinghama i jego szwagra, s³yn¹cego z og³ady idowcipu, sympatycznego Thomasa Randolpha.Na krótko przed œmierci¹ Randolphpisa³ do Walsinghama, ¿e na nich obu przyszed³ czas, by po¿egnaæ siê zeœwiatem, ¿e pora wyrwaæ siê z sieci spraw doczesnych, pomyœleæ o ojczyŸnieniebieskiej i prosiæ Boga o wybaczenie wszystkich przewin.Walsingham,schorowany i cierpi¹cy, prosi³ w³aœnie o pozwolenie przejœcia na eme-300LLEL¯BIETA WSPOMAGA HENRYKA IVryturê, gdy nast¹pi³ kres.W tym samym roku zmar³ jeszcze jeden doradcapamiêtaj¹cy rebeliê Wyatta, sir James Croft, a po nim hrabia Shrewsbury,nadzorca Marii, królowej Szkocji.Pod koniec nastêpnego roku zmar³ sirChristopher Hatton.El¿bieta odwiedzi³a go w ostatnie] chorobie i przenocowa³aw jego domu; by³ to jeden z tych wielu drobnych kobiecych dobrych uczynków,którymi stara³a siê zawsze przynosiæ ulgê chorym lub okazywaæ wspó³czuciepogr¹¿onym w ¿a³obie.Hatton bardzo lubi³ budowaæ i ¿yæ nad stan; umieraj¹cwinien by³ królowej 56 000 funtów.Pewien agent hiszpañski donosi³ Filipowi o ¿a³obie w Anglii po œmierciWalsmghama.W Anglii - tak, nabazgra³ król na marginesie raportu, "ale dla nasjest to dobra wiadomoœæ".Œwiat, który Walsmgham opuszcza³, przybra³ na konieckszta³t podobny do tego, jaki sobie wyobrazi³ w marzeniach o œwiêtej wojnie.Przed oœmiu miesi¹cami, w lipcu 1589 roku, Henryk III francuski zosta³zamordowany przez fanatycznego mnicha w odwet za zg³adzenie ksiêcia Gwizjusza ijego brata.Ze œmierci¹ króla wygas³a linia Wa-lezjuszów.W grudniupoprzedniego roku rozsta³a siê z utrapieniami po¿eranego gor¹czk¹ œwiata,"gdzie nawet myœl z szarego smutku siê wylêga pod ciê¿k¹ powiek¹ rozpaczy",Katarzyna Medycej-ska.Wszystkie jej plany leg³y w ruinach, jej imiê sta³o siêsynonimem nies³awy.Oto jeszcze jedna w³adczyni zmar³a zawiedziona w swychnadziejach.Na tron wst¹pi³ Henryk z Nawarry, przywódca hugenotów.Otrzyma³ w spadku krajbez stolicy, pogr¹¿ony w bratobójczej wojnie sukcesyjnej, takiej w³aœnie,jakiej w Anglii obawia³ siê Peter Wentworth i inni.Liga Katolicka, maj¹c poswej stronie Pary¿ i poparcie Hiszpanii, wystawi³a przeciw Henrykowimarionetkowego króla.El¿bieta za ¿adn¹ cenê nie mog³a dopuœciæ do zwyciêstwaLigi i œwiêta wojna rozszerzy³a siê na nowe tereny.Jeszcze jedna przepaœæ bezdna rozwar³a siê przed skarbem angielskim.El¿bieta nie zwleka³a z pomoc¹.Wewrzeœniu Henryk IV dosta³ 20 000 funtów, w paŸdzierniku dalsze 15 000.Równoczeœnie do Normandii wyruszy³a niedu¿a armia pod dowództwem lordaWilloughby, która ku wielkiej radoœci El¿biety spisa³a siê znakomicie idzielnie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Linki
- Strona startowa
- Walsch Neale Donald Przyjazn z Bogiem
- Walsch Neale Donald Rozmowy z Bogiem I
- B Neale J.E. Elzbieta I
- Buck Pearl Palac kobiet
- Arthur Conan Doyle Ostatnia Zagadka Sherlocka Holm
- Cesco, Federica de Die Tochter der Tibeterin
- Dav
- Braun, Lilian Jackson Die Katze, die hoch hinaus woll
- Tato William Wharton (2)
- Cross, Julie Feinde der Zeit 02
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- juli.keep.pl