[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dlatego przed wami,najczcigodniejsi ojcowie, nasza korzy siê pobo¿noœæ, aby za orêdownictwemwaszych zas³ug ta po¿a³owania godna niep³odnoœæ usta³a; u Boga bowiem nie manic niemo¿liwego"150.Poznawszy wiêc tak wielk¹ pobo¿noœæ obojga ma³¿onkówkrólewskich œwi¹tobliwe to zgromadzenie przez trzy dni bezprzerwy modli³o siê i poœci³o, tak œpiewaj¹c i gor¹ce proœbyniestrudzenie zanosz¹c:Têsknot nadziejo obojga,Dla ³akn¹cych miodzie smaczny,Od nektaru twego zwyk³oM.Plezia, Anonim tzw.Gall, Kronika polska (t³um.), Bibl.Nar., S.I,nr 59, wyd.VI, Wroc³aw 1989, s.58—59.Z³o¿enie Œwiêtemu daruwotywnego ju¿ z góry wolno uwa¿aæ za przejaw magii (M.Dembiñs -ka, Ex-voto dans une Chronique Polonaise du XIIe siecle [w:] Melangesd'histoire de l'Artet d'Archeologie offerts a Jacques Stiennon, Liege 1982,s.89—97).W chrzeœcijañskim rozumieniu wota sk³adano dopiero pospe³nieniu proœby, jako akt dziêkczynny.148 By³ nim w latach 1071—1091 Benedykt.Gall wymieni³ tu imiêjego nastêpcy Odilona (1091—1099).Pos³owie dotarli do St.Gillesprawdopodobnie w r.1084.List przytoczony przez Galla Wincentyrozbudowa³ stylistycznie; Balzer, II, s.103.149 Judyta — córka W³adys³awa II króla czeskiego, 1085, 25 II, nieby³a królow¹.Autor myli j¹ z drug¹ ¿on¹ W³adys³awa Hermana, Judyt¹Mari¹.150 £ukasz I, 37.Nasze siê pragnienie wzmagaæ.Orzech nasz orzecha zbywa,Cedru uschnie zieleñ œwie¿a,Kwiat u¿ywi roje pszczele,Kwiatu jednak kwiat nie rodzi.Daj i u¿ycz, skoro nawetKolcom je¿yn dañ jest dziedzic,A derenie rodz¹ dereñ151.Nam zaœ czemu brak potomstwa?U¿ycz, ach, dzieciêcia u¿ycz,¯eby nam nie brak³o syna,Próœb i mod³Ã³w pomny naszychSpraw, bo jesteœ tego mocen.Jeszcze zakonnicy nie skoñczyli mod³Ã³w, a tu królowa raduje siê poczêciem,jeszcze pos³owie nie wrócili, a ju¿ og³asza siê p³odnoœæ królowej.Wschodziwiêc gwiazda o niezwyk³ym blasku, wydobywa siê z³ota kolumna, rodzi siê trzeciBoles³aw.Atoli matkê, która od po³ogu zaniemog³a, los zabra³.I tak radoœæsmutkiem zosta³a przyt³umiona, a smutek radoœci¹ os³odzony.Wtedy móg³ ojciecos¹dziæ, czy wola³by byæ ma³¿onkiem, czy ojcem? Jednak¿e aby zbyt d³ugo nieprzykrzy³o mu siê wdowieñstwo, o¿eni³ siê z wdow¹ po królu wêgierskimSalomonie, siostr¹ trzeciego Henryka cesarza152, która powi³a mu tylko trzycórki153.A chocia¿ by³ w podesz³ym wieku, nie chcia³ jednak gnuœnieæ wbezczynnoœci, lecz dosyæ czêsto æwiczy³ siê w rzemioœle wojennym, [walcz¹c] zwrogami zewsz¹d powstaj¹cymi.A gdy wielu radzi³o mu, aby mia³ wzgl¹d na swójwiek, odpowiada³: „Duch mój ze151 Je¿yny: tribulus, 'chwast kolczasty', wg Balzera 'g³Ã³g'; dereñ:corna, wg Balzera 'czereœnia'.Pieœñ Galla Wincenty zast¹pi³ now¹ w³asn¹.152 W 1088 r.Judyta Maria, córka Henryka III cesarza, siostraHenryka IV cesarza, wdowa po królu wêgierskim Salomonie (f 1087).153 Najstarsza, nie znana z imienia, po 1088, wydana za Jaros³awaI, ks.w³odzimiersko-wo³yñskiego; Agnieszka, * ok.1090, ksieni w Gan-dersheim, mo¿e w Kwedlinburgu; Adelajda, * 1090/91, zaœlubiona Die-poldowi III, margrabiemu Cham i Nabburg; H.Polaczkówna,Przyczynek do „Genealogii Piastów", «Miesiêcznik Heraldyczny» 11(1932), s.95—102; G.Labuda, Uzupe³nienia do genealogii Piastów,a w szczególnoœci œl¹skich, «Œl¹ski Kwartalnik Historyczny Sobótka»17(1966), z.l, s.1—7.staroœci¹ [jest] w sporze; on — rzecze —jest u mnie w rozkwicie.Jakkolwiekbowiem w ciele czujê ubytek si³, w duchu go nie czujê.Z³oto staroœci¹ siêdoœwiadcza, cnoty w podesz³ym wieku siê wzmagaj¹, nie malej¹; wprawa [zaœ] wewszystkim jest rzecz¹ dzielnoœci, nie wieku"154.Siln¹ wiêc rêk¹ pomorskiezajmuje dzielnice, aby zaœ odj¹æ im mo¿noœæ buntowania siê, ka¿e doszczêtniespaliæ najwarowniejsze miasta, ustanowiwszy tam w³asnych namiestników155.Poniewa¿ jednak niesforny kark [i] zuchwa³y grzbiet zrzuca jarzmo, nie chcedŸwigaæ ciê¿aru, Pomorzanie znienacka wyskoczyli z zasadzki.Wszczê³a siê walkaz ¿a³osnymi dla obu stron stratami [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

listy-do-eda.opx.pl